Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2009

ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ
ένα καταπληκτικό βιβλίο
από τη ΓΙΟΛΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ
της Θεοδοσίας Κοντζόγλου

Αν σας πω ότι αυτό το βιβλίο στάζει πίκρα αλλά

ρέει αισιοδοξία,

στάζει αίμα

αλλά χείμαρρος η αγάπη,

στάζει πόνο

αλλά ξεχειλίζει από δύναμη;

Χάθηκα μέσα στις πρώτες του σελίδες

και χάρηκα για τη γνωριμία μου με τη συγγραφέα του τη κ। Γιόλα Παπαδοπούλου η οποία στην ιστοσελίδα της έγραψε στις 18 Φεβρουαρίου αμέσως μετά την επιστρ0φή της από την Αθήνα στη Λευκωσία:

Η Αθήνα μας υποδέχθηκε με μια τεράστια ανοιχτή αγκαλιά, τόσο ζεστή κι αγαπησιάρα που δε νιώσαμε το κρύο και δε χρειάστηκε να φορέσουμε καν τα παλτά μας. Είναι πραγματικά περίεργο πώς οι σχέσεις των ανθρώπων γίνονται γέφυρες και κατορθώνουν να σβήνουν τις αποστάσεις και γίνεται η καρδιά πλατφόρμα συνεύρεσης για να απλώνουμε τις σκέψεις μας. Τελικά το "άλλο μου μισό" έγινε αφορμή να γνωρίσω ανθρώπους ζεστούς, με περιεχόμενο που η σχέση μας πιστεύω θα αντέξει στο χρόνο. Η Ελένη Τσαμαδού αποδείχθηκε το φωτεινό μου άστρο. Η παρουσία της και μόνο εκπέμπει τόση ζεστασιά και η αγάπη της που ξεχειλάει μας δόθηκε απλόχερα. Μαζί της και ο Κίμωνας, τα παιδιά και τα αδέρφια της. Ο Αντώνης κι εγώ τους αγαπήσαμε σαν οικογένεια μας. Η Ελένη φρόντισε επίσης να περάσουμε ένα ωραίο απόγευμα στο σπίτι της όπου είχα την ευκαιρία να γνωρίσω γυναίκες με πολλά ενδιαφέροντα και με τσαγάκι, καφέ και ωραία εδέσματα ανταλλάξαμε απόψεις. Είχα επίσης την τύχη να επισκεφθώ τη Λέσχη Ανάγνωσης "Ο κήπος των μυστικών" και να γνωρίσω κι από κοντά το Γιάννη Ρουσιά και Κυριάκο Ψωμαδέλη. Η αγάπη τους για το βιβλίο προεκτείνεται στο πρόσωπο του κάθε συγγραφέα. Διέκρινα μια πραότητα και σοφία στο χαρακτήρα τους που είναι σίγουρα αποτέλεσμα των πολλών βιβλίων που έχουν διαβάσει. Είναι πραγματικά αξιέπαινο αυτό που προσφέρουν οι άνθρωποι στις Λέσχες Ανάγνωσης για το βιβλίο με εντελώς δική τους πρωτοβουλία. Πιστεύω πως παρόμοιες λέσχες θα έχει διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα. Μακάρι να δημιουργηθούν κι εδώ στην Κύπρο παρόμοιες, ίσως αυξηθεί και το ενδιαφέρον του κόσμου για διάβασμα. Τελικά κατάφερα να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα η παρουσίαση του "Το άλλο μου μισό" στο βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗ ύστερα από τόσους μήνες αναβολής. Ευχαριστώ θερμά όλους τους φίλους, γνωστούς και αναγνώστες που με τίμησαν με την παρουσία τους. Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία, η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη και ο κόσμος συγκινημένος. Η θεματολογία του βιβλίου ήταν τέτοια που προκάλεσε τη συγκίνηση αυτή. Η ατμόσφαιρα απόκτησε εκείνη τη ζεστασιά που ενώνει τους ανθρώπους μπρος σε ένα γεγονός που αφορά έμμεσα ή άμεσα όλους. Βέβαια σ' αυτό συντέλεσε και η υπέροχη ομιλία της συγγραφέως Ελένης Τσαμαδού που άγγιξε το θέμα της Κύπρου με τόση αγάπη. (Έχει αναρτήσει στο μπλοκ της όλη την ομιλία) http://tsamadou.psichogios.gr/ Μεγάλη ήταν επίσης η συμβολή της κύπριας ηθοποιού Μαρίας Φιλίππου που ζωντάνεψε με την υπέροχη ανάγνωσή της σελίδες του βιβλίου. Η Μαρία έχει καταγωγή της την Κερύνεια και είχε λόγους να είναι ιδιαίτερα συγκινημένη. Η συγκίνηση αυτή διαπότισε όλους τους παρευρισκομένους που μετά το τέλος της εκδήλωσης δεν τους έκανε καρδιά να φύγουν. Παρέμειναν στο χώρο και με ένα ποτήρι κρασί κράτησαν τη συζήτηση για αρκετή ώρα. Θέλω να ευχαριστήσω τον Εκδοτικό Οίκο ΠΑΤΑΚΗ που μου πρόσφερε αυτή την ευκαιρία να ζήσω αυτό που έζησα. Μια άλλη σημαντική γνωριμία που έκανα στην Αθήνα ήταν η γνωριμία μου με την επίσης κύπρια δημοσιογράφο Θεοδοσία Κοντζόγλου। Μας έφερε σε επαφή η γλυκιά συγγραφέας Νοέλ Πάξερ. Ομολογώ πως με σκλάβωσε η φιλοξενία της Θεοδοσίας και η αγάπη που κρατά άσβεστη στα τόσα χρόνια απουσίας για την πατρίδα. Βέβαια εγώ προσωπικά δεν παραξενεύομαι γι αυτό. Ξέρω από προσωπική πείρα πως οι άνθρωποι που ζουν μακριά από την πατρίδα τους κουβαλούν μέσα τους διπλή αγάπη και νοσταλγία για τον τόπο τους. Εσείς λοιπόν που βρίσκεστε στην Αθήνα ίσως κάποια στιγμή μπορέσετε να ακούσετε από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ 100,3 μια συνέντευξη σχετικά με το "άλλο μου μισό" και για ότι συμβαίνει στην Κύπρο του σήμερα. Γύρισα από την Αθήνα με τόσο γεμάτες τις μπαταρίες μου και νιώθω σαν καλοκουρδισμένο ρολόι και θέλω να πιάσω ακριβείς και τακτικούς ρυθμούς, να διανύσω δρόμους, να έχω ολοκληρωμένα δρομολόγια με στόχους που συνήθως δεν έχω. Σύντομα θα αναρτήσω πλούσιο φωτογραφικό υλικό για όλα όσα ανάφερα πιο πάνω!

ΣΧΟΛΙΟ:

Τριάντα δύο χειμώνες δεν κατάφεραν να απαλύνουν τη λαύρα εκείνου του καυτού Ιούλη του ’74 που τσουρούφλισε τις καρδιές και άφησε ματωμένα τα όνειρα να ξεστρατίζουν… Έτσι μας εισάγεις από το οπισθόφυλλο του βιβλίου σου στο μυθιστόρημα σου «ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ» αγαπημένη μου Γιόλα। Και εγώ θα προσθέσω ότι 28 χρόνια μακριά από την Κύπρο μας και 35 χρόνια μακριά από την λατρεμένη μου Κερύνεια δεν κατάφεραν να παγώσουν τη δική μου καρδιά και να ξεχάσω τον ήλιο της, τη θάλασσά της, τα βράχια της, τα λεμονόδεντρα, τα κυκλάμινα, τα ματσικόριδα, το γέλιο, τη ξεγνοιασιά που ζούσα εκεί ως εκείνον τον μαύρο Ιούλη. Το βιβλίο σου το λάτρεψα πριν ακόμα το πάρω στα χέρια μου. Η καλή μας φίλη και συγγραφέας Νοέλ Μπάξερ, μου τηλεφώνησε λίγα λεπτά μετά τη πρώτη γνωριμία σας και ενώ ακόμα βρισκόταν στην παρουσίαση του βιβλίου σου. « Σου έχω μία έκπληξη μου είπε. Ένα πολύ ωραίο βιβλίο γραμμένο από συμπατριώτισσά σου. Και αναφέρεται στο 1974….» Δεν πρόλαβε η Νοέλ να συνεχίσει: «Σε παρακαλώ πάρε το τηλέφωνό της, θέλω να την γνωρίσω οπωσδήποτε, την διέκοψα βιαστικά.» «Όλα τα έχω» μου απάντησε με χαμόγελο και την επόμενη μέρα όλα τα τηλέφωνά σου βρίσκονταν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. Δεν έχασα δευτερόλεπτο. Ήθελα τόσο πολύ να σε γνωρίσω γιατί στο μεταξύ η Νοέλ μου είπε τόσα πολλά μέσα σε λίγα λεπτά, που ένιωσα να αγγίζεις τη ψυχή μου πριν γνωρίσω καν τη μορφή σου. Και δεν γελάστηκα. Χαίρομαι πολύ που έστω και για λίγη ώρα, σου γνώρισα τη Θεοδοσία και μου γνώρισες τη Γιόλα. Άνθρωπος ανοιχτόκαρδος, γλυκός, τρυφερός και γεμάτος αγάπη για τη πατρίδα μας είσαι αλλά και με ξεχωριστή δύναμη λόγου. Γυρίζοντας στο σπίτι με το βιβλίο σου που μου χάρισες χάθηκα μέσα στη κουφάλα του δέντρου κάπου εκεί σ’ ένα χωριό της Κερύνειας στις 20 του Ιούλη, μαζί με το αγοράκι που είδε τη μητέρα του να βιάζεται απανωτά από Τούρκικα αγρίμια. Άκουσα τη καρδούλα του να κτυπάει ξέφρενα έτοιμη να προδώσει τη παρουσία του, και είδα με τα παιδικά δακρυσμένα χιλιοφοβισμένα ματάκια του τη φρίκη να ουρλιάζει με τη φωνή της μάνας του και με τις κραυγές του μικρότερου αδελφού του που στροβίλιζαν κρατώντας το ανάποδα μέχρι που έμεινε άψυχο στα βρωμερά τους χέρια. Συνέχισε Γιόλα μου το εξαιρετικό σου έργο. Ακόμα και μέσα από τα μυθιστορήματα των Κύπριων λογοτεχνών, πρέπει ο κόσμος να μάθει με ποιόν λαό προσπάθησαν και προσπαθούν κάποιοι ισχυροί του κόσμου και κάποιοι ανόητοι, εντολοδόχοι, προδότες Ελληνοκύπριοι να μας φορτώσουν στο σβέρκο για τους επόμενους αιώνες. Σου στέλλω την αγάπη μου. Θεοδοσία Κωνσταντίνου - Κοντζόγλου

ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΥΛΙΔΗ - ΜΑΝΟΥΣΗ: ΚΟΡΑΚΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ ΜΑΤΙ ΒΓΑΖΕΙ;

ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΤΥΧΟΝ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΠΑΥΛΙΔΗ
της Θεοδοσίας Κοντζόγλου
Από μήνες είναι γνωστό ότι:
* Με τρεις επιστολές είχε ενημερώσει ο Φ। Μανούσης τον Κ. Καραμανλή για τον εκβιασμό του
* Ο διευθυντής του πολιτικου Γραφείου του Πρωθυπουργού ήξερε...
* Και δεύτερος συνεργάτης του κ. Παυλίδη καταγγέλθηκε για εκβιασμό και δωροληψία από τον κ। Μανούση
Με απίστευτα μεγάλη καθυστέρηση αποφάσισαν οι βουλευτές της μείζονος αντιπολίτευσης να ζητήσουν να αποσταλούν στη Βουλή οι δικογραφίες που αφορούν στον πρώην υπουργό Ναυτιλίας Αριστοτέλη Παυλίδη, σημειώνοντας ότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για την παραγραφή των τυχόν διαπραχθέντων αδικημάτων।
Πως κανείς να μην διαιρωτηθεί εάν η κίνηση αυτή υποκρύπτει εικονικό, όψιμο ενδιαφέρον, μόνον και μόνον για να δημιουργηθεί στους πολίτες η ψευδαίσθηση της απαίτησης για απονομή δικαιοσύνης; Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει; λέει ο σοφός λαός।
Ήταν Νοέμβριος 2008 όταν στο περιοδικό ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ σε μία αποκλειστική πολυσέλιδη συνέντευξή του ο επιχειρηματίας Φώτης Μανούσης αποκάλυψε όλα όσα σήμερα τα ΜΜΕ και οι βουλευτές ισχυρίζονται ότι μαθαίνουν τώρα και διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους ζητώντας την άμεση διελεύκανση του σκανδάλου।
Τι είχε δηλώσει τότε μεταξύ άλλων ο κ। Μανούσης;
" Έτσι, όταν λόγω καιρού το πλοίο έμενε επί μέρες ακινητοποιημένο, δεν δινόταν η έγκριση για εκτέλεση έκτακτου δρομολογίου ούτε καν τις ημέρες που το πλοίο είχε λόγω προγράμματος ρεπό! Κάτι που προκαλούσε έκπληξη ακόμη και στους Ψαριανούς! Επιπλέον, το Υπουργείο Αιγαίου, μας κυνήγησε σε τέτοιο βαθμό που αναγκαστήκαμε να φύγουμε. Για παράδειγμα μας επέβαλε πρόστιμο γιατί δεν εφαρμόζαμε εκπτώσεις 50% σε όλους τους επιβάτες των Ψαρών παρ’ όλο που δεν είχαμε τέτοια υποχρέωση αφού δεν υπήρχε ούτε νόμος ούτε υπουργική απόφαση. Αυτό γινόταν μέχρι τον Οκτώβρη του 2006. Ήμασταν η μοναδική εταιρία στην οποία είχαν επιβάλει το μέτρο αυτό. Ο υπουργός έκανε ότι ...ήθελε
- Γιατί σας επέβαλαν αυτή την απόφαση; - Γιατί ο κ. Παυλίδης ήταν υπουργός και ότι ήθελε έκανε....... .......Θα μπορούσε επίσης κανείς να αναρωτηθεί πώς το 2006, (όταν ο διαγωνισμός προέβλεπε, εναρμόνιση των πλοίων με τη Συνθήκη της Στοκχόλμης), προκρίθηκαν και τα δύο πλοία του Βεντούρη χωρίς κανένα από αυτά να είναι εναρμονισμένο;
Με ποιο σκεπτικό συμμετείχε στον διαγωνισμό χωρίς να πληροί προϋποθέσεις; Τι γνώριζε που δεν γνώριζα εγώ, που ξόδευα χρήματα για να προσαρμόσω το ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ και το ΑΡΣΙΝΟΗ; Αν λοιπόν, τα δει κανείς όλα αυτά θα καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο Βεντούρης δεν ενδιαφέρεται για εξυγίανση των διαδικασιών αλλά καταγράφει την ενόχλησή του από το γεγονός ότι στη Μυτιλήνη δεν θα μπορούν να κάνουν αυτά που κάνανε υπέρ του....................... Ήθελαν να κατασκευάσουν «ένοχο» - Επίναυλος και ΝΑΤ. Πολλά λέγονται για οφειλές της εταιρίας σας. Τι απαντάτε; - Καταρχήν θα πρέπει να θέσουμε τα πράγματα στην σωστή τους βάση. Τα πλοία που εκτελούν συμβάσεις ανάθεσης δημόσιας υπηρεσίας πληρώνονται από το Δημόσιο με σημαντικές καθυστερήσεις, αρκετών μηνών. Δυστυχώς, έτσι είναι η κατάσταση, δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν εύκολα οι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εν τω μεταξύ, το πλοίο δημιουργεί υποχρεώσεις. Τα πετρέλαια μετρητοίς, τα πληρώματα μετρητοίς, ένα σωρό έξοδα μετρητοίς, το ΝΑΤ, η εφορία, τα Λιμενικά Ταμεία, ο επίναυλος στο τέλος του επόμενου μήνα. Που θα βρει να τα καλύψει μία εταιρεία όλα αυτά στην ώρα τους; από τα εισιτήρια; Ποια εισιτήρια, των αγόνων; Είναι δυνατόν να έχει μία εταιρεία «αέρα» ενός δύο εκατομμυρίων ευρώ, για κάθε πλοίο, για να καλύψει στην ώρα τους όλες τις υποχρεώσεις; Επί του θέματος λοιπόν που είδε την δημοσιότητα, θα σας πω ότι ο επίναυλος που οφείλεται από πλοία της εταιρίας μου είναι ελάχιστος. Το θέμα δημιουργήθηκε από κάποιον υπηρεσιακό παράγοντα του υπ. Αιγαίου, ο οποίος προφανώς ήθελε να «κατασκευάσει» ένοχο τον Μανούση. Το ιστορικό έχει ως εξής: Ένα μήνα πριν συμμετάσχουμε στον διαγωνισμό, ζητήσαμε από το ΥΕΝΑΝΠ να συμψηφίσει οφειλές μας περίπου 15-17.000 ευρώ για επίναυλο με περικοπή αντίστοιχου ποσού από οφειλές του δημοσίου προς εμάς άνω των 2,5 εκατομμυρίων ευρώ. Το ΥΕΝ και οι υπηρεσίες του το ενέκριναν σε σύσκεψη και το έστειλαν γραπτά στις υπηρεσίες της Μυτιλήνης για να διεκπεραιωθεί (και τυπικά, όπως μας είπαν). Οι παράγοντες της Μυτιλήνης, άφησαν να περάσει πάνω από ένας μήνας χωρίς να προβούν στον παραπάνω συμψηφισμό. Αφού άφησαν να διεξαχθεί ο διαγωνισμός, απήντησαν ότι δεν δέχονται την σχετική περικοπή, παρά το ότι το προβλέπει και η σύμβαση. Έτσι, αυτόματα, είχαν την δυνατότητα να πούνε ότι ο Μανούσης παρανόμησε γιατί χρωστάει επίναυλο. - Μεθόδευση δεν είναι αυτή; - Όχι απλή μεθόδευση, για αυτό και τον λόγο θα τον έχει ο εισαγγελέας για να δούμε στο τέλος, ποιος είναι ο ένοχος. Όσον αφορά στο ΝΑΤ, η εταιρία μας χρωστάει από τα τρέχοντα ναυτολόγια και μόνον. Είμαστε όμως μία από τις ελάχιστες εταιρείες που ζήτησε να εκχωρήσει στο ΝΑΤ τα οφειλόμενα από το δημόσιο, έτσι ώστε να μη χρωστάμε ούτε δεκάρα. Σημειώστε δε ότι αυτού του είδους η εκχώρηση, δηλαδή οφειλομένων χρημάτων από εκτελεσθέντα δρομολόγια, είναι η μέγιστη διασφάλιση για το ΝΑΤ. Κι εκεί όμως, παράγοντες του υπουργείου Αιγαίου έκαναν το θαύμα τους. - Οι ίδιοι; - Προφανώς οι ίδιοι. Όταν το ΝΑΤ ζήτησε από τις εν λόγω υπηρεσίες να βεβαιώσουν ότι οι εταιρία μου «είχε λαμβάνειν» από το Δημόσιο τα ποσά τα οποία τους εκχωρούσα, αυτοί απήντησαν ψευδώς ότι τα χρήματα αυτά εγώ τα έχω εισπράξει!!!! Έτσι το Δ.Σ. του ΝΑΤ, αναγκάστηκε να απορρίψει το αίτημά μας. όταν δε στη συνέχεια τους αποδείξαμε ότι ουδέποτε είχαμε πάρει τα χρήματα αυτά, υποχρεώθηκε να επαναφέρει το θέμα προς συζήτηση. - Το επανέφερε; - Σήμερα (σ.σ.13 Οκτ. 2008) είναι να συζητηθεί (σ.σ. Το ΝΑΤ στη συνεδρίασή του της 13ης Οκτωβρίου 2008, αποδέχθηκε την πρόταση της ΣΑΟΣ να του εκχωρηθούν οι επιδοτήσεις εκτελεσμένων δρομολογίων για την αποπληρωμή των χρεών των πλοίων SAOS 1, ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ και ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ) Βέβαια το κακό είχε ήδη γίνει. Είχαν εντέχνως διοχετεύσει ότι τα πλοία μας θα σταματήσουν λόγω χρεών του ΝΑΤ ενώ στην ουσία με την εκχώρηση αυτή δεν θα χρωστούσαμε ούτε μία δεκάρα. Βεβαίως θα περίμενε κανείς την ίδια ευαισθησία εκ μέρους των ίδιων υπηρεσιακών παραγόντων για χρέη άλλων εταιριών πολλών εκατομμυρίων. Π.χ. ακούγεται, χωρίς να μπορώ να το επιβεβαιώσω, ότι ή ΝΕΛ χρωστάει πάνω από 10 εκ. Ευρώ στο ΝΑΤ. Την ίδια στιγμή, τα πλοία της φεύγουν στο εξωτερικό και δεν βλέπω καμία αντίστοιχη ευαισθησία από κανέναν. - Και μάλλον θα συμμετάσχει και στους διαγωνισμούς όπως δήλωσε ο κ. Βεντούρης. - Δεν ξέρω αν θέλει ή αν μπορεί να συμμετάσχει . Κι αν πραγματικά η αποχή του απ΄ τους διαγωνισμούς δεν έχει άλλη αιτία από τη αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεων του. Γιατί αν χρωστάει εκεί και παρά εκεί, δεν μπορεί να μετέχει και έτσι δημιουργεί προβλήματα λέγοντας ότι του φταίνε οι διαγωνισμοί. Δεν μου φταίει ο Καραμανλής - Υπηρετήσατε επί Ν।Δ। και όλα αυτά τα προβλήματα τα δεχθήκατε επί Ν।Δ। πως εκτιμάτε την κατάσταση σαν ένας άνθρωπος που αγωνίστηκε για την ιδέα της σημερινής κυβέρνησης; -Δυστυχώς τις ιδέες τις υπηρετούν άνθρωποι. Και οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίδιοι. Εγώ γνώρισα και διαφορετικούς πολιτικούς. Δηλαδή, μπορώ να συγκρίνω την ακεραιότητα του Κούβελα, του Μάνου, του Ανδριανόπουλου με αυτήν του Παυλίδη; - Μα σήμερα... - Σήμερα... ξέρετε την παροιμία: «Κόρακας κοράκου μάτι βγάζει»; - Γιατί το λέτε αυτό; - Δικαιώθηκα από τα δικαστήρια. Δικαιώθηκα από την εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Δεν δικαιώθηκα όμως στην πράξη, από τις συνέπειες της μεταχείρισης Παυλίδη και εξαιτίας του ανηλεή πολέμου που έκανε για να με εξοντώσει. Μην ξεχνάτε ότι αυτά, καταγγέλθηκαν από εμένα, από τον Νοέμβριο του 2006. Πιστεύετε ότι με άφησε σε χλωρό κλαρί; Όταν τον πήραν στο τηλέφωνο από το Μ. Μαξίμου και του είπαν: « Τι γίνεται εδώ; Ο Μανουσης καταγγέλλει σημεία και τέρατα »;…Την ίδια μέρα, λοιπόν, «με στέλνει» στον εισαγγελέα και παράλληλα υπογράφει την κατακυρωτική πράξη για την γραμμή του ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ. Πως όμως την υπογράφει;; Βάζοντας άλλους όρους από αυτούς που προβλέπει ο διαγωνισμός. Γιατί τα κάνει αυτά; Για να με εξοντώσει. Γιατί εγώ, παίρνω αποζημίωση για να κάνω τη συγκεκριμένη άγονη και αυτός μου διπλασιάζει την απόσταση και τα λιμάνια προσέγγισης. Γιατί έτσι όπως έγινε η κατακύρωση, αντί για ένα πλοίο που προέβλεπε η προκήρυξη, θα έπρεπε τα καλοκαίρια να χρησιμοποιώ δύο. Γιατί ενώ η προκήρυξη προβλέπει σύμβαση διάρκειας δύο ετών με επέκτασή της στα έξι χρόνια, αυτός μου δίνει, μόνο οχτώ μήνες. Γιατί τέλος, όλα τα πλοία που εκτελούν άγονες γραμμές έχουν αναπροσαρμογή καυσίμου, εκτός από το ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ. - Τέσσερα χρόνια είναι η Ν. Δ. Άλλαξαν οι υπουργοί. - Δεν μου φταίει η Ν. Δ. Δεν μου φταίει ο Καραμανλής. Δεν μου φταίνε άλλοι υπουργοί ούτε της Ν.Δ. αλλά ούτε και του ΠΑΣΟΚ. Δυστυχώς, μετά την υπόθεση Παυλίδη, τα προβλήματα που αντιμετωπίζω προέρχονται από τους υπηρεσιακούς παράγοντες του πρώην Υπουργείου Αιγαίου. - Ναι αλλά αυτοί οι υπηρεσιακοί παράγοντες είχαν προϊσταμένους τους υπουργούς που υπήρξαν – πως να το πω – συναγωνιστές σας; Βουλγαράκης, Καμένος, Κεφαλογιάννης... - Δεν μου φταίνε σε τίποτα οι άνθρωποι. Εξάλλου όταν υπηρετείς ιδέες δεν υπηρετείς πρόσωπα. Εάν δεν είναι σωστοί οι άνθρωποι που εκφράζουν αυτές τις ιδέες, τότε να τους αλλάξουμε. Να αλλάξουμε για παράδειγμα, τον Παυλίδη. Όπως για παράδειγμα, στην ορθοδοξία, άλλο είναι η εκκλησία και άλλο οι ιερείς. Αν δεν είναι σωστός ο παπάς να τον ξηλώσουμε. Να τον ξυρίσουμε. Η εκκλησία προσέφερε στο έθνος, δεν θα την απορρίψουμε συνολικά. Να ξηλώσουμε λοιπόν όσους πρέπει, να βρούμε καλύτερους. Άρα, μη μπερδεύετε τις ιδέες μου, τα πολιτικά μου «πιστεύω» με τα πρόσωπα. Εγώ, στον φιλελεύθερο χώρο ανήκα και στον φιλελεύθερο χώρο θα ανήκω. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η μάνα μου ήταν μοδίστρα και ο πατέρας μου δάσκαλος. Μπόρεσα λοιπόν σε αυτό το περιβάλλον το οποίο εκφράστηκε και από το ΠΑΣΟΚ και από τη Ν.Δ. – γιατί ας μη γελιόμαστε αστικά κόμματα είναι και τα δύο - να πιστέψω, αν θέλετε, ότι με επιπλέον εργασία και κάποιες τυχερές στιγμές στην ζωή, μπορείς να δημιουργήσεις κάτι. Ίσως στο τέλος να μην έχει κανείς τίποτα και να φύγει γυμνός όπως ήρθε. Εγώ, δεν μπορώ να πω ότι επειδή βρέθηκε ένας Παυλίδης καταδικάζω τη παράταξη και το σύνολο των στελεχών της ...................
Είμαι επαγγελματίας όχι κρατικοδίαιτος - Είστε υπέρ της φιλελεύθερης οικονομίας. Γιατί διεκδικείτε τον τίτλο του «κρατικοδίαιτου»; - Εγώ δεν διεκδικώ κανέναν τίτλο। Είμαι επαγγελματίας। Κρατικοδίαιτος δεν υπήρξα και δεν θα είμαι ποτέ। Τι σημαίνει «κρατικοδίαιτος» με τη σημασία της λέξεως: ότι εγώ κερδίζω συναλλασσόμενος αποκλειστικά με το κράτος. Εάν κέρδιζα, δεν θα είχα την οικονομική κατάντια στην οποία με οδήγησε το ίδιο το κράτος ή κάποιοι εκπρόσωποι του κράτους – για να μη γενικεύουμε.
....................................................
Δεν δωροδόκησα, υπάρχουν κι ...άλλοι - «Δεν δωροδόκησα» είπατε τελευταία κατ’ επανάληψη, αν και σε μερίδα του πληθυσμού, αυτό είχε γίνει αντιληπτό. Ότι δηλαδή ο Φ. Μανούσης δωροδόκησε για να κάνει τη δουλειά του. - Ποτέ μα ποτέ ούτε δωροδόκησα ούτε και ισχυρίσθηκα ποτέ και σε κανέναν ότι δωροδόκησα. Άλλο είναι να πληρώνει κάποιος χρήματα για να πετύχει ένα αντάλλαγμα παράνομο, και άλλο είναι αν πληρώνει κάποιος εκβιαζόμενος προκειμένου να πετύχει ισονομία, ή ακόμη χειρότερα, απλώς νομιμότητα! Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες και περιγραφές των γεγονότων. Ένα έχω να σας πω. Εάν είχα δωροδοκήσει, τώρα θα ήμουν συγκατηγορούμενος των υπολοίπων। Για την ώρα και μετά από έρευνα που κράτησε πάνω από ένα χρόνο, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, παρέπεμψε την υπόθεση με κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για τον διευθυντή του κ. Παυλίδη και με ερωτήματα για ενδεχόμενη συμμετοχή στην παράνομη πράξη και του ίδιου του κ. Παυλίδη. Κανένα ερώτημα απευθύνει ο εισαγγελέας για μένα. .............................. - Ωστόσο θα μπορούσατε ίσως να λύσετε την απορία όσων ρωτούν: Γιατί μόνον στον κ. Μανούση. Γιατί δεν υπήρξε ανάλογο πρόβλημα για άλλον επιχειρηματία; Με πίεση να καταβάλει χρήματα για να μπορέσει να συμμετάσχει ισότιμα στους διαγωνισμούς. Υποθέτω ότι έτσι το θέτετε. - Δεν ξέρω εάν υπάρχει ή δεν υπάρχει άλλος. Το ότι κάποιος, στην περίπτωση αυτή εγώ, αναγκάστηκα αμυνόμενος να αποδείξω κάποια πράγματα δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλοι. Μην ξεχνάτε ότι υπάρχει και η υπόθεση ΠΡΩΤΕΥΣ με εμπλεκόμενο τον επιχειρηματία Γ. Σπανό από την Ρόδο και καταγγέλλοντα τον δήμαρχο Τήλου Τ. Αλιφέρη. - Εύλογα θα σας ρωτούσε κάποιος. Γιατί από τη στιγμή που διαπιστώσατε ότι η προκήρυξη Παυλίδη ήταν φωτογραφική δεν το καταγγείλατε αμέσως. - Ποιος το λέει ότι δεν το έκανα. Το κατήγγειλα στο ΣΑΣ, στο ίδιο το Υπουργείο και όχι μόνο…… - Μπήκατε όμως στο παιχνίδι του, δηλαδή δεν ξέρω εάν ήταν ο κ. Παυλίδης ή ο διευθυντής του, αλλά – όπως αναφέρεται στη δικογραφία - μπήκατε στη διαδικασία να καταβάλετε και μάλιστα σταδιακά ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. - Νομίζω πως από όσα ήδη ανέφερα προκύπτει με σαφήνεια τι ακριβώς έχει συμβεί. Περαιτέρω λεπτομέρειες θα υπάρξουν στις αρμόδιες ανακριτικές αρχές. - Τότε κάτω από ποιες συνθήκες αποφασίσατε να αντιδράσετε; - Ακτοπλοία δεν είναι μόνον Παυλίδης και τα γεγονότα γύρω από τον Παυλίδη. Αυτά είναι από τα κακά πράγματα που έχουν να κάνουν με την ακτοπλοία. Ας δούμε πως αυτά μπορούν να ξεπεραστούν για το κοινό συμφέρον των νησιωτών, των ναυτικών και των ίδιων των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στην ακτοπλοία. - Κάποιος συνάδελφός σας θα σας ρωτούσε σήμερα: από τη στιγμή που καταλάβατε ότι βρισκόσασταν κάτω από τη πίεση του εκβιασμού γιατί δεν βγήκατε αμέσως να το πείτε; - Ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους να μην επιλέξει τα ΜΜΕ για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του. Και προφανώς εγώ έχω τους δικούς μου. Φρονώ ότι τέτοια θέματα δεν λύνονται με δημόσια δικαστήρια μέσω ραδιοφωνικών, τηλεοπτικών σταθμών ή εφημερίδων. Ήσυχη είναι η συνείδησή μου।
- Τους φοβηθήκατε; Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι διαφορετικό. - Δεν φοβήθηκα ποτέ στη ζωή μου από τέτοιες καταστάσεις. Έχω την συνείδησή μου ήσυχη. Δεν σημαίνει όμως ότι για ένα τέτοιο θέμα θα μπορούσα να αναστατώσω – γιατί δημοσιότητα τι σημαίνει; αναστάτωση της πολιτικής ζωής του τόπου. Ποιος είμαι εγώ, που θα αναστάτωνε τη δημόσια ζωή του τόπου, λοιπόν; Ποιος είμαι εγώ που θα αναστατώσω τη ζωή του τόπου αυτού, επειδή βρέθηκε ένας επίορκος; - Το κάνατε όμως εκ των υστέρων. - Αμυνόμενος και μόνον και στο πλαίσιο των θεσμικών διαδικασιών και πλαισίων. Τι θα περίμενε κανείς να κάνω όταν ο Παυλίδης προσέφυγε, όπως αυτός λέει, «πρώτος στον εισαγγελέα» εναντίον εμένα, χαρακτηρίζοντάς με «εκβιαστή».. - Και πάλι αμυνόμενος θα ήσασταν εάν ενεργούσατε νωρίτερα. - Δεν ξέρετε εάν ενήργησα νωρίς ή αργά. - Πιστεύετε λοιπόν ότι ενεργήσατε στην κατάλληλη ώρα; - Βεβαίως. - Το μετανιώσατε για την αντίδρασή σας ποτέ, μετά από όλα αυτά; - Όχι βέβαια. Ποτέ δεν μετάνιωσα για σημαντικές αποφάσεις της ζωής μου.................... - Νομίζετε ότι αν αντιδρούσατε νωρίτερα, η οικονομική σας κατάσταση θα ήταν διαφορετική; Σε σχέση δηλαδή με το γεγονός ότι σας πολέμησαν κάποιοι άνθρωποι και βρεθήκατε σήμερα εδώ που βρίσκεστε. - Είναι άπειρες οι αποδείξεις του πολέμου του οποίου υπέστην εδώ και δύο χρόνια και ο οποίος δυστυχώς, συνεχίζεται. Ο πόλεμος που ζω σήμερα είναι από συγκεκριμένους παράγοντες. Είπα προηγουμένως τι έγινε με το θέμα του επίναυλου και τη μεθόδευση κάποιων υπηρεσιών του υπουργείου Αιγαίου όπως και για τη συμπεριφορά των ίδιων παραγόντων για το θέμα του ΝΑΤ. - Πέρασε πολύς καιρός από τότε. Οι άνθρωποι αυτοί εξακολουθούν να παραμένουν στις θέσεις τους; - Δυστυχώς ναι. - Η σημερινή ηγεσία του υπ. Ναυτιλίας δεν τους αντιμετωπίζει, δεν έμαθε τι έγινε; - Δεν ξέρω εάν έχει κάνει κάτι ή τι προτίθεται να κάνει. - Έμαθε όμως. - Βεβαίως έμαθε και εγκαίρως και εγγράφως. Και ξέρει πολύ καλά και ο αρμόδιος εισαγγελέας ο οποίος ερεύνησε όλο το πλέγμα της υπόθεσης «Παυλίδη». - Στον τελευταίο διαγωνισμό, είδατε φωτογραφικές διαδικασίες;
...................... Ούτε επί ΠΑΣΟΚ ούτε επί Ν.Δ. μόνον από τον Παυλίδη - Είχατε ποτέ άλλοτε δεχθεί τέτοια πίεση; - Ουδέποτε στο υπουργείο Ναυτιλίας, τόσο επί των τριών υπουργών του ΠΑΣΟΚ : του κ. Παπουτσή, του κ. Ανωμερίτη και κ. Πασχαλίδη όσο και επί υπουργίας των κ.κ. Κεφαλογιάννη και Βουλγαράκη, η εταιρία μας ένοιωσε ότι αδικείται σε τόσο μεγάλο βαθμό. Πολλές φορές είχαμε παράπονα και από υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπ. Ναυτιλίας αλλά ποτέ δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι άνθρωποι έντιμοι, οι οποίοι προσπαθούν για την ύπαρξη και λειτουργία της ακτοπλοίας. .......................................
- Στη ζωή μου δεν υπήρξα ποτέ εκβιαστής. Άλλοι είναι οι εκβιαστές. Η δήλωση αυτή έγινε όταν κατά πρώτον απεκαλύφθη το σκάνδαλο Παυλίδη όπου, όλοι τους επιμελώς, απέκρυπταν την παραπομπή του διευθυντή του Παυλίδη και του ιδίου και όλοι μιλούσαν για δήθεν παραπομπή του Μανούση. Εγώ γνώριζα ότι κατηγορούμενος δεν είμαι εγώ αλλά άλλος, ενώ οι άλλοι παρουσίαζαν εμένα για κατηγορούμενο. Και είπα λοιπόν, «δεν μιλάω όσο διαρκεί η εισαγγελική έρευνα», αλλά μέχρι ενός σημείου. Όχι και να με παρουσιάζουν ως κατηγορούμενο... Βέβαια, μετά από λίγες ημέρες έγινε γνωστό από την εισαγγελία ότι οι κατηγορίες απηγγέλθησαν κατά του κ. Ζαχαρίου. Αυτό ήταν όλο. Κατάλαβε κανείς κάτι άλλο; - Μήπως όμως αφήσατε το περιθώριο στον κ. Παυλίδη να λέει ότι εκείνος κινήθηκε πρώτος, εκείνος σας πήγε στον εισαγγελέα. Γιατί όπως εύλογα σχολιάστηκε: Γιατί ο κ. Μανούσης πήγε πρώτα στο κόμμα και μετά στη Δικαιοσύνη; - Μα, δεν πήγα στο κόμμα. Από το τέλος του 2006 εγώ πήγα στον πρόεδρο της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής. Φρονώ ότι ο έλεγχος πολιτικών προσώπων γίνεται μέσου των θεσμοθετημένων οργάνων και όχι μέσω δημοσιότητας. Η όποια δημοσιότητα πολλές φορές γίνεται σημείο παραπληροφόρησης. Θα σας θυμίσω τι έγινε στην εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου, όπου ο κάθε πικραμένος έλεγε το μακρύ και το κοντό του. - Τον κ. Μαντούβαλο λετε; - Ναι τον κ. Μαντούβαλο. Εγώ, δεν τον γνωρίζω. Αυτός με γνωρίζει; Τι έπρεπε να κάνω; Να βγω και εγώ και να αρχίσω να συνομιλώ για ανθρώπους που πρώτη φορά άκουγαν το θέμα, ενώ δεν γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα; Αυτή είναι η λύση; - Απευθυνθήκατε όμως στον ηγέτη του κόμματός σας. - Ας αφήσουμε τους ηγέτες του κόμματος. Ξέρετε πόσες καταγγελίες δέχεται ο κάθε ηγέτης, του κάθε κόμματος; - Κύριε Μανούση, μία ακτοπλοϊκή εταιρία μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποσύρει τα πλοία της από την ακτοπλοία λόγω διαφόρων προβλημάτων που προκάλεσε ένα μέλος της κυβέρνησης με τη συμπεριφορά του. Αυτά τα πλοία προκαλούν μεγάλο πλήγμα στις νησιωτικές συγκοινωνίες γιατί πέρυσι είχαμε 216 πλοία και φέτος μετά βίας (100) εκατό. και με την οικονομική κρίση που επιδρά πλέον και στη ναυτιλία, με το κλείσιμο των ναυπηγείων στην Ασία, με το κλείσιμο της στρόφιγγας των δανείων για τους επιχειρηματίες, πλέον μπαίνουμε σε μια νέα κατάσταση όπου μειώνεται δραματικά ο ακτοπλοϊκός στόλος. Σήμερα που μιλάμε, σ ή μ ε ρ α, δεν θα έπρεπε να κάνει κάποιος ΚΑΤΙ για να διασωθούν αυτά τα πλοία και εν πάση περιπτώσει θεωρούμε δεδομένο ότι η Δικαιοσύνη θα κάνει τη δουλειά της; - Κατά βάση συμφωνώ μαζί σας. Το θέμα είναι όταν υπάρχει τόσο στρεβλή εικόνα της υπόθεσης που ονομάζεται «ακτοπλοία», όταν βγαίνει ο πρόεδρος των ακτοπλόων και μιλάει για δήθεν κατάφωρη εύνοια δική μου (ενώ εγώ κινδυνεύω να καταρρεύσω), με σκοπό να με απαξιώσει ώστε να με αγοράσει μετά για 5 ευρώ, πώς μπορεί να βγάλει κανείς άκρη; Και ποιος κυβερνητικός παράγοντας θα αποφάσιζε, στο πλαίσιο, αυτό, να μην εξαντλήσει την αυστηρότητά του στη ΣΑΟΣ. Θα έβγαιναν και θα το κατασπάραζαν, προεξάρχοντος του κ. Βεντούρη. Δραματική επιστολή στον Καραμανλή Πιστεύω ότι αυτές τις μέρες, νομοτελειακά θα υπάρξουν ανακατατάξεις στην ακτοπλοία. Γιατί, η αξιοπιστία της με τις συμπεριφορές ορισμένων σε μία περίοδο με πολλά υπαρκτά προβλήματα έχει φτάσει στο έσχατο σημείο. - Τελικά όμως κτυπήσατε τη πόρτα του κ. Καραμανλή. - Έχει δημοσιοποιηθεί ήδη (και όχι από εμένα) ότι έστειλα δύο επιστολές στον πρωθυπουργό. (σ.σ. Ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ έχει στη διάθεσή του την Τρίτη επιστολή που έστειλε ο κ. Μανούσης στον πρωθυπουργό, μέσα στην οποία εμφανίζεται όλη η απόγνωση του επιχειρηματία: <...Δεν εκτιμώ ότι την οριστική καταστροφή τη δική μου και της επιχείρησής μου ή την οριστική απώλεια των πεντακοσίων θέσεων εργασίας της επιθυμείτε. Ούτε όμως ότι ανθρωποθυσία θα αναμένατε για την εκδήλωση του ενδιαφέροντός σας...> - Υπήρξε απάντηση; - Τη μία την έστειλαν στον κ. Παυλίδη(;) και μου κοινοποίησαν την ενέργειά τους. - Και μετά μας λέτε ότι δεν έχετε τίποτα εναντίον του κ. Καραμανλή. - Δεν έχω τίποτα εναντίον του. Γιατί κατά πρώτον δεν πιστεύω ότι έφτασε η επιστολή στα χέρια του, αλλά και αν έφτασε γιατί θα έπρεπε να πιστέψει εμένα και όχι τον πρώην Υπουργό του, πριν η δικαιοσύνη αποφανθεί; (σ.σ. στο σημείο αυτό ο κ. Μανούσης είναι φανερό ότι αφήνει αιχμές κατά του διευθυντή του Γραφείου του Πρωθυπουργού όπως και κατά του κ. Ρουσόπουλου). - Το γεγονός ότι δεν έγινε κάποια κίνηση εναντίον του κ. Παυλίδη όπως έγινε αυτό το τυπικό έστω με τον κ. Κουκοδήμο, σας δημιουργεί κάποια υποψία; - Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον μαγικό αριθμό των 152 βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε – πιστεύοντας ίσως σε μια δεξιά παρένθεση – σε δύο κρίσιμες καμπές της ιστορίας της Ελλάδος – τότε στη κυβέρνηση Μητσοτάκη, τώρα στη κυβέρνηση Καραμανλή, να καταφέρει η κυβέρνηση της Ν.Δ. να είναι με τον αριθμό 151. Αυτό και μόνο γεννάει τους αντάρτες γιατί είναι στη φύση των ανθρώπων, ανθρώπων πολλές φορές τυχαίων, οι οποίοι τη μία μέρα είναι υπουργοί ή υφυπουργοί και τα βλέπουν όλα καλά και όταν από-υπουργοποιηθούν τα βρίσκουν όλα στραβά. - Επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι ο κ. Τατούλης φώναζε ακόμα και όταν ήταν στο υπ. Πολιτισμού. - Δεν μιλάω για τον κ. Τατούλη, υπάρχουν άλλοι πολλοί... - Υπηρετήσατε όμως αυτή τη παράταξη. - Και θα συνεχίσω να την υπηρετώ। Δεν μετάνιωσα. Για να αναθεματίσεις κάποιον αρχηγό, σημαίνει ότι αυτός προσωπικά, ενώ ξέρει τη πραγματικότητα, ενεργεί διαφορετικά. Εγώ είμαι πεπεισμένος ότι ο Καραμανλής δεν είναι δυνατόν να έχει πληροφόρηση σ’ αυτού του είδους θέματα και μ’ αυτές τις λεπτομέρειες.
............................... - Κύριε Μανουση, τι περιμένετε πλέον ή τι φοβάστε; - Επειδή τα έχω δει όλα, τώρα πλέον δεν φοβάμαι τίποτα. - Ελπίζετε σε τι; - Σε ένα καλύτερο αύριο. Στην υγεία μου και στην υγεία της οικογένειάς μου. Αυτό όμως που θέλω να τονίσω είναι ότι εγώ επένδυσα στην ΣΑΟΣ τα πάντα. Εκτός από τα περιουσιακά μου στοιχεία, έδωσα και την ψυχή μου. Εάν κάποτε κέρδισα ένα ευρώ από αυτή την δουλειά, το επανεπένδυσα πάλι στην ΣΑΟΣ. Ούτε σε μεγάλα κόλπα μπήκα, ούτε έβγαλα χρήματα στην Ελβετία, ούτε με υπεραξίες έπαιξα, ούτε με την μετοχή μου. Και αν είναι λάθος αυτό, τότε ας με ψέξουν, όλοι, αλλά ας μην μου προσάπτουν όλα τα κακά της ακτοπλοίας. Θεοδοσία Κοντζόγλου
για το περιοδικό ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ Νοεμβρίου 2008 (www.efoplistis.gr)
Μέσα στον Νοέμβριο ο . Μανουσης αποκάλυψε/δήλωσε στον ΣΚΑΙ 100.3 ΟΤΙ ΕΙΧΕ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΤΟΥ κ। ΠΑΥΛΙΔΗ.
Σήμερα έρχονται οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και καταθέτουν την ακόλουθη ερώτηση:
Για τον Υπουργό Δικαιοσύνης ΘΕΜΑ: «Αποστολή στη Βουλή των δικογραφιών που αφορούν τον πρώην Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας κ. Αριστοτέλη Παυλίδη, λόγω και του κινδύνου παραγραφής» Μείζονες πολιτικές διαστάσεις προσλαμβάνει, ο κίνδυνος παραγραφής τυχόν ποινικών ευθυνών του πρώην Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας κ। Αριστοτέλη Παυλίδη, τόσο επί της υποθέσεως των καταγγελιών του εφοπλιστή κ। Φώτη Μανούση, όσο και επί της εκκρεμούσης, ενώπιον του Εισαγγελέα Ρόδου, ποινικής υποθέσεως - κατά του παραπάνω τέως Υπουργού - επί καταγγελιών του Δημάρχου Τήλου, κ। Αναστάσιου Αλιφέρη। Ο ενταφιασμός των δικογραφιών που αφορούν τον πρώην Υπουργό της Κυβέρνησης της Ν.Δ. και οι μεθοδεύσεις της Κυβέρνησης για διασφάλιση της συγκάλυψης και εν τέλει παραγραφής των υποθέσεων αυτών, επιτείνει την λαϊκή καχυποψία και ενισχύει την αναξιοπιστία της σημερινής Κυβέρνησης, για την τήρηση των κανόνων διαφάνειας και ελέγχου των πολιτικών προσώπων. Οι παράλληλες ευθύνες ολίγων δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών, που ενεργούν συμπληρωματικά προς τις ως άνω κυβερνητικές μεθοδεύσεις, αναδεικνύουν την προβληματική λειτουργία της Δικαιοσύνης μετά την κατάργηση του αυτοδιοίκητου, που αποτελούσε εγγύηση για την ανεμπόδιστη και ανεπηρέαστη κρίση των λειτουργών της. Με πανομοιότυπη διατύπωση, οι διατάξεις του εδαφίου β’ της παρ. 2 του άρθρου 86 του Συντάγματος και της παρ. 2 του άρθρου 4 του Ν. 3126/2003 για την «Ποινική Ευθύνη των Υπουργών», ορίζουν ότι, εάν κατά την ανάκριση, προανάκριση, προκαταρκτική εξέταση ή άλλη διοικητική εξέταση προκύψουν στοιχεία για αξιόποινες πράξεις υπουργών «…διαβιβάζονται αμελλητί στη Βουλή από αυτόν, που ενεργεί την ανάκριση, προανάκριση ή εξέταση». Παρόλα αυτά, οι ως άνω δύο δικογραφίες δεν έχουν αποσταλεί μέχρι σήμερα στη Βουλή, που είναι η μόνη κατά το Σύνταγμα (άρθρο 86 παρ. 2) και κατά το νόμο (Ν. 3126/2003, άρθρο 4) αρμόδια για να διερευνήσει τυχόν ποινικές ευθύνες του ως άνω Υπουργού, παρότι κατά τις διενεργηθείσες προκαταρκτικές εξετάσεις από τους κ.κ. Ντογιάκο και Οικονόμου, αντιστοίχως, προέκυψαν στοιχεία που έχουν σχέση με αξιόποινες πράξεις Υπουργού και οι οποίες πρέπει να διερευνηθούν από τη Βουλή. Αυτά δε και παρά τη ρητή διατύπωση της παρ. 4 του άρθρου 4 του Ν. 3126/2003 «Ποινική Ευθύνη των Υπουργών», ότι: «Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται σε αυτόν που διενεργεί την έρευνα ή την εξέταση, αξιολόγηση των στοιχείων που έχουν σχέση με ενδεχόμενη ποινική ευθύνη Υπουργών». Μετά τα παραπάνω, καλείστε: 1. Να ζητήσετε, ως αρμόδιος Υπουργός την άμεση εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 86 παρ. 2 του Συντάγματος και του άρθρου 4 του Ν. 3126/2003 για την «Ποινική Ευθύνη των Υπουργών», ώστε να αποσταλούν αμελλητί, από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, οι παραπάνω δύο δικογραφίες στη Βουλή, προς διερεύνηση τυχόν ποινικών ευθυνών του πρώην Υπουργού κ. Αριστοτέλη Παυλίδη. 2. Να τοποθετηθείτε επί όλων των προαναφερομένων σημείων. 3. Σε περίπτωση που συνεχιστεί η καθυστέρηση αποστολής στη Βουλή των δύο παραπάνω δικογραφιών, με το πρόσχημα της συνεχιζόμενης ανακρίσεως, παρακαλείσθε να ζητήσετε άμεσα από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να αποστείλει στη Βουλή το σύνολο των εγγράφων και στοιχείων που συνθέτουν τις ως άνω δικογραφίες, προκειμένου να τα αξιολογήσουμε ώστε να κινηθεί εγκαίρως η διαδικασία των άρθρων 153 έως 155 του Κανονισμού της Βουλής, ώστε να αποφευχθεί η παραγραφή των ως άνω υποθέσεων. Οι ερωτώντες και αιτούντες Βουλευτές: Γρηγόρης Νιώτης , Μιχάλης Καρχιμάκης, Θεοδώρα Τζάκρη, Μάρκος Μπόλαρης, Γιάννης Δριβελέγκας, Χρύσα Αράπολγου, Γιώργος Πεταλωτής, Δημήτρης Τσιρώνης, Χρήστος Αηδόνης.

ΑΠΟ ΔΡΥ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΕΤΡΑ

Από δρυ και από πέτρα - ένα βιβλίο που χαράζεται στη ψυχή και στη καρδιά

της Θεοδοσία Κοντζόγλου

Με τη φροντίδα της δημοσιογράφου Καλλιόπης Δράκου - υπεύθυνης της Λέσχης Βιβλίου "ΦΩΣ" του Συλλόγου Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής έγινε η παρουσίαση του βιβλίου της Νοέλ Μπάξερ। η οποία στο τέλος χάρησε αμέτρητα αυτόγραφα όπως αυτό που χαρίζει στη φωτογραφία στον Ναυπηγό Γρηγόρη Κουναμά
Κυπριακής καταγωγής। Καταπληκτική υπήρξε η ανάλυση του βιβλίου από την ιστορικό-φιλόλογο Αρχοντία Παπαδοπούλου। Στο κοινό η Λέσχη Βιβλίου ΦΩΣ επεφύλαξε και μια ιδιαίτερη έκπληξη με τη μεταφορά αποσπάσματος του βιβλίου σε θεατρική μορφή με τη συμμετοχή τεσσάρων ηθοποιών.

Νοέλ;
Νοέλ Μπάξερ!
Το όνομά της ...Νοέλ, μου θύμισε ένα από τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που λέγαμε στο γυμνάσιο όπου η madame των Γαλλικών επέμενε να παρουσιάσουμε στη
Χριστουγεννιάτική μας γιορτή। Noel, Νoel voice le redunder… ή κάπως έτσι।


Γεννήθηκα στην Αθήνα, την άκουσα να μου λέει στο τηλέφωνο, από Άγγλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα.

Υποτίθεται ότι θα μιλούσαμε για 3 ή 4 λεπτά. Για να κλείσουμε το ραντεβού της Κυριακής όπου θα παρουσίαζα τη συγγραφέα του βιβλίου «Από δρυ παλιά και πέτρα». Είναι το πρώτο της μυθιστόρημα, αλλά όχι το πρώτο της έργο. Όταν έγραψε για πρώτη φορά, το έκανε για τη κορούλα της που σήμερα είναι 10 χρονών. Της έγραψες παραμύθια τα οποία δεν εξέδωσε ποτέ. «Είναι δικά της, μόνο δικά της» την άκουσα να μου λέει. Και ύστερα βαλθήκαμε να μιλάμε για τη συγγραφή των βιβλίων, για τον τρόπο που «στήνει» τους χαρακτήρες, για το κάτι περισσότερο που δίνει στον έναν και το κάτι διαφορετικό με το οποίο «κτίζει» στον άλλο χαρακτήρα του βιβλίου.

Μιλήσαμε για το πρώτο της αυτό μυθιστόρημα, που οργώνει κυριολεκτικά τον 20ο αιώνα, περνώντας από τις αλησμόνητες πατρίδες, τη Σμύρνη, τη Κερύνεια, - τη δική μου Κερύνεια – κι ύστερα το Αιδίνι, την Αθήνα, ως και την μακρινή Ινδία. Μιλήσαμε για τις έρευνες που έκανε μέσα από συγγράμματα και ιστορικά βιβλία, μιλήσαμε για συναισθήματα, για χαρακτήρες, για τις ώρες που καθόταν καθημερινά από τις 8.00 το πρωί μέχρι τις 2.00 το μεσημέρι για να το γράψει, για τους τέσσερις μήνες που κράτησε η όλη προσπάθεια, για το συνδυασμό της συγγραφικής εργασίας με τα καθήκοντα της μαμάς... Και τελικά μιλήσαμε για ώρα, για ώρες...


Η Νοέλ Μπάξερ ανέτειλε μέσα στην ελληνική λογοτεχνία και ο ήλιος της σκαρφάλωσε αυτόβουλα και μεσουρανεί από το πρώτο της μυθιστόρημα καθώς από τον Ιούνιο του 2008 που εκδόθηκε, έφθασε στα χέρια μου ένα αντίτυπο της 17ης χιλιάδας. Και είναι ακόμα 2 Νοεμβρίου 2008.
Και τώρα;
Στη λέσχη βιβλίου "Φως" των αποφοίτων της Ιωνιδίου Σχολής, η Νοέλ Μπάξερ δέχθηκε τα καλύτερα και θερμότερα σχόλια για το καταπληκτικό βιβλίο της από ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών που κατέκλεισαν τον χώρο το βράδυ της 16ης Φεβρουαρίου। Αποσπάσματα από το βιβλίο ανέγνωσε η εκπληκτική ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη, η οποία και συγκίνησε το κοινό ενώ δάκρύα απέδρασαν και από τα δικά της μάτια όταν με τη φωνή της μετέφερε την απόγνωση της κόρης που αναζητούσε τη δική της χαμένη μάνα। Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η κ। Μαρία Ιωάννου, (δεξιά)δήμαρχος της αλησμόνητης Κυπριακής πόλης Κερύνεια. Στη φωτογραφία με τη σειρά από αριστερά: Νοέλ Μπάξερ, Θεοδοσία Κοντζόγλου, Αιμιλία Υψηλάντη, Μαρία Ιωάννου.

«Ήρθε η ώρα να σου πω για το σκισμένο γράμμα, για ένα τόπι κασμίρι και για μια Κύπρια που μύριζε η αγκαλιά της πασχαλιά. Για μια μαγευτική πόλη, τη Σμύρνη μου, που κάηκε σαν φωτογραφία και για ένα πλοίο που μετέφερε μια γυναίκα που έσταζε γάλα. Για μια Τουρκάλα που χάθηκε και σώθηκε μόνο το τραγούδι της. Κι αν θέλεις, μόνο αν το θέλεις, θα σε αφήσω να κρατήσεις στα χέρια σου τα δυο μονάκριβα κλειδιά μου, του σπιτιού στο Αϊδίνι και του σπιτιού στη Σμύρνη. Από το Αϊδίνι και τη Σμύρνη ως την Κύπρο, την Αθήνα και την εξωτική Ινδία, ξεδιπλώνεται η ιστορία μιας σύγχρονης Πηνελόπης με φόντο τις Χαμένες Πατρίδες. Γύρω από την Πηνελόπη, σαν γαϊτανάκι, πρόσωπα που τη σημάδεψαν: η Ζόι, ο Καλφατζής που "ξέρει να σώζει", ο Παρασκευάς με το "παρασκευάκι" του, η Κατίνα που ο "Ιορδάνης της πέθανε", ο βροχερός Φίλιππος και ο φωτεινός Φώτης, η μαγείρισσα η Φραγκώ… Ένα πληθωρικό μυθιστόρημα, που στριφογυρίζει με τρυφερότητα γύρω από την ιστορία του ελληνικού 20ου αιώνα, πλημμυρισμένο με εικόνες και μυρωδιές εποχής.
Για όποιον επιθυμεί μια απευθείας επικοινωνία με τη συγγραφέα, υπάρχει το προσωπικό της ιστολόγιο: http://noellebaxer.psichogios.gr

ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΡΙΧΝΕΙΣ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ;

7.600 ΜΕΡΕΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ ...ΕΛΕΥΘΕΡΗ Της Θεοδοσίας Κοντζόγλου Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΙ κάπου μέσα στο 2008. Αναδημοσιεύθηκε από αρκετά blog ένα από τα οποία ήταν το μπλογκ της Λίνας το οποίο και συγκέντρωσε μεγάλο αριθμό αντιδράσεων. Λόγω εξελήξεων αναδημοσιεύω το ρεπορτάζ μου όπως παρουσιάστηκε από τη Λίνα με όλα τα σχόλια και προσθέτω την εξέλιξη.
Το μπλογκ της Λίνας Τις νύχτες που ξαγρυπνούσα περιμένοντας να'ρθεις,έμαθα να μετράω τις ρυτίδες στο πρόσωπο της ερημιάς "Δεν με περίμενε κανείς" Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:01 μμ 27 σχόλια Γράφει η Θεοδοσία Κοντζόγλου
Η Ελένη έμεινε στη φυλακή για 21 ολόκληρα χρόνια. Σάββατο πρωί. Χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι. Μόνο φίλοι ή συγγενείς θα είναι σκέφτηκα. - Ελα, τι κάνεις; Σε πεθύμησα। Θα 'ρθεις να πιούμε μαζί ένα καφέ και να τα πούμε;" Η Ελένη ήταν συγκρατημένη στην άλλη άκρη του τηλεφώνου. Λες και φοβόταν μη και απαντήσω αρνητικά επικαλούμενη τις δουλειές του σπιτιού που μαζεύονται και περιμένουν την εργαζόμενη μητέρα να της αλλάξουν τα φώτα μέσα στις 48 ώρες του Σαββατοκύριακου. Γιατί όχι, σκέφτηκα. "Λίγο μετά το μεσημέρι της Κυριακής", της υποσχέθηκα. Και στις 4.00 το απόγευμα της επόμενης μέρας βρέθηκα στην Αττική οδό με κατεύθυνση προς τη Λούτσα. Τη βρήκα να με περιμένει στην περιφραγμένη από κάγκελα αυλή της. Τα δύο σκυλάκια που είχε μέχρι πριν δύο μήνες είχαν γίνει τρία. - Από που προέκυψε αυτός, τη ρώτησα κοιτάζοντας τον τρίτο της παρέας που χοροπηδούσε λες και του είχα υποσχεθεί βόλτα στο καινούριο φρούτο της Αθήνας, την πισίνα των σκύλων! Η Ελένη δεν γεννήθηκε εγκληματίας। Μια κακιά στιγμή ήταν και την πλήρωσε πολύ ακριβά - Εδώ έξω τριγυρνούσε, τον λυπήθηκα, τον μάζεψα και μου 'μεινε, απάντησε η Ελένη, μ' ένα χαμόγελο που έφθανε μέχρι τ' αυτιά της. Λίγο αργότερα, ο καφές βρισκόταν στο τραπεζάκι της βεράντας που ήταν περιτριγυρισμένη από ανθισμένες ορτανσίες, βασιλικούς όλων των ειδών, και ένα σωρό άλλα λουλούδια ενώ τεράστιες τριανταφυλλιές κι ένα πολύχρονο γιασεμί μας έπνιγαν με τη παρουσία και τις ευωδιές τους. -Εχω και μια χελώνα, μου αποκάλυψε ξαφνικά και μου έδειξε μέσα στο κηπάκι ένα κινούμενο μπόγο με κεφάλι σαύρας και ομοιόμορφα καρεδάκια στο καύκαλό του που πρέπει να ήταν 4- 5 χρόνων - Μου φέρνει γούρι, δικαιολογήθηκε ενώ κουνώντας το κεφάλι μου συγκαταβατικά δεν μπορούσα παρά να παραδεχθώ ότι η χελωνίτσα είχε βρει στην αυλή της Ελένης, έναν μικρό παράδεισο με μπόλικη δροσιά και ατελείωτη πρασινάδα για να επιβιώσει. -Λοιπόν πως τα περνάς; - Είμαι πολύ καλά, μόνο το γόνατο με τρελαίνει στους πόνους και περιμένω να έρθει η ώρα που θ' αρχίσω τις φυσιοθεραπείες. Φορούσε ένα κιμονό, των πέντε ευρώ, πολύχρωμο, χαρούμενο, που αντανακλούσε τη διάθεσή της. Ωστόσο, τα 50 χρόνια της ηλικίας της δεν μπορούσαν να κρυφτούν. Μέσα στα μάτια της έβλεπε κανείς με μεγάλη άνεση, τον πόνο του παρελθόντος που ήταν πόνος ψυχής, αλλά και τον πόνο του σήμερα που ήταν και ψυχής και σώματος. Κι όμως δήλωνε ευχαριστημένη. Η συζήτηση αναπόφευκτα γύρισε στα παλιά.
Περίμενα 7.600 ημέρες να ακούσω
το όνομά μου στο επισκεπτήριο...
-Αλήθεια Ελένη, δεν σε ρώτησα ποτέ. Πως ένιωσες όταν άνοιξε η πόρτα και βγήκες από τη φυλακή πριν 18 μήνες, μετά από εγκλεισμό 21 χρόνων; - Φοβισμένη. Δε σου κρύβω ότι περίμενα εκείνη τη μέρα με απίστευτη ανυπομονησία. Όμως σαν βρέθηκα έξω, με τη πόρτα πίσω μου κλειστή, εκεί που πίστευα ότι θα πάρω ανάσα, θα χορέψω κάτω από τον γαλάζιο ουρανό, θα περπατήσω κοιτάζοντας μόνον μπροστά. (σσ. Σταμάτησε να αφηγείται, η φωνή της κόπηκε και χάθηκε στις εικόνες του παρελθόντος σκεφτική ...;) Ένιωσα ξαφνικά φοβισμένη. Δεν με περίμενε κανείς. Δεν ήξερα που να πάω. Μέσα, (σ.σ. στη φυλακή) όσο κι αν ένιωθα ότι εκτελούσα ποινή τιμωρίας για το έγκλημά μου, ωστόσο, ένιωθα και ασφαλής δίπλα στους φύλακες και στις συγκρατούμενές μου. Εκείνη τη μέρα, ένιωσα φόβο. - Πριν φύγεις, δεν σε είχε προσεγγίσει κάποιος από την Πρόνοια, ή τη Διεύθυνση των Φυλακών, ή το υπουργείο Δικαιοσύνης, για να σου δώσουν κάποιες διευθύνσεις για τη περίπτωση που θα χρειαζόσουν κάποια βοήθεια; - Κανείς. -Από τον ΟΝΗΣΙΜΟ; (σ।σ. Σωματείο που υποστηρίζει ότι προστατεύει και στηρίζει τους αποφυλακισθέντες). - Ε γώ πήγα εκεί. Στην αρχή μου έδωσαν ένα βοήθημα 100-200 ευρώ. Δεν θυμάμαι ακριβώς. Όταν πήγα ξανά, μου έδωσαν δυο πακέτα μακαρόνια, λίγη ζάχαρη, δυο τρία πράγματα ακόμα και ... - Και; - Τίποτα άλλο. Ούτε με ρώτησαν που ζω, πως ζω, εάν έχω προβλήματα, πως είμαι με την υγεία μου. Τίποτε. Τίποτε απολύτως... Περίμενα 7.600 μέρες ν' ακούσω το όνομά μου για επισκεπτήριο ... Η Ελένη, εδώ και χρόνια, απέκτησε μια παρά φύσιν έδρα' Ένα σακουλάκι βρίσκεται διαρκώς κολλημένο στο πλάι της, ώστε να δέχεται τα περιττώματα της καθώς λόγω καρκίνου, της αφαιρέθηκε το χοντρό έντερο. Εχω πάψει να είμαι μάνα τους, έχω πάψει να είμαι αδελφή
Θα μπορούσα να γίνω πόρνη ...
- Τα παιδιά σου; -Δεν θέλουν να με ξέρουν. Με στερήθηκαν 21 χρόνια. Δεν τα αδικώ. Τώρα μου στερούν εκείνα τη παρουσία τους και τη παρουσία των εγγονιών μου. Έτσι πληρώνω ακόμα το αμάρτημά μου. Πόσο το μετάνιωσα Θεέ μου. Πόσο το μετάνιωσα ... Κρύβει το πρόσωπο μέσα στα χέρια της και προσπαθεί να πνίξει τα δάκρυά και τα αναφιλητά της. Περνούν λίγα λεπτά και ανασηκώνει το κεφάλι. - Και τα αδέλφια σου; - Κανείς! Κανείς έτσι κι αλλιώς δεν ήρθε να με επισκεφθεί στη φυλακή 21 χρόνια. Για 7600 ημέρες περίμενα ν' ακούσω το όνομά μου στο μεγάφωνο του επισκεπτηρίου. Όμως όλοι είχαν μια δικαιολογία για να μην έρθουν. Στην αρχή τα παιδιά μου ήσαν μικρά. Όταν μεγάλωσαν ντρέπονταν να τα βλέπουν στον προθάλαμο της φυλακής. Αλλά και τα αδέλφια μου και η μάνα μου, δεν θέλησαν ποτέ να μου στείλουν έστω 10 ευρώ να πάρω ένα πακέτο τσιγάρα. Μόνον όταν εγώ έβγαινα για 5 ημέρες, τα τελευταία χρόνια, μου ζητούσαν να τους καθαρίσω τα σπίτια τους, τάχα για να μου δώσουν ένα χαρτζιλίκι. Και τελικά ο ένας με έκανε μπαλάκι στον άλλον. Μέχρι που βγήκα οριστικά και τότε διαπίστωσα ότι όλες οι πόρτες ήσαν κλειστές για μένα. - Μα έχεις δέκα αδέλφια! - Κανένας δεν μου άνοιξε τη πόρτα. - Και έχεις αδελφό ανώτερο αξιωματικό της αστυνομίας και αδελφό θεολόγο! - Αυτοί είναι οι πιο σκληρόκαρδοι. Τους εξευτέλισα. Τους ντρόπιασα. - Πλήρωσες όμως. - Γι αυτούς έχω πάψει να είμαι η μάνα τους, έχω πάψει να είμαι η αδελφή τους. Θα μπορούσα να γίνω πόρνη ... - Τι κινδύνους αντιμετώπισες κατά τους τελευταίους 18 μήνες; - Μόλις βγήκα, αντί για τις αρμόδιες υπηρεσίες, με περίμεναν οι σωματέμποροι. Μου πρόσφεραν καλό μεροκάματο. Θα μπορούσα να είχα γίνει πόρνη. Όμως δυστυχώς γι αυτούς, έπεσαν σε βράχο. Θα μπορούσα να είχα γίνει βαποράκι. Μια μέρα όταν με τη συνταγή του γιατρού πήρα από κεντρικό Φαρμακείο της Αθήνας τα φάρμακά μου, απ' έξω με περίμεναν δύο νεαροί. - Τοξικομανείς; - Ναι. Μου πρότειναν να αγοράσουν τα στεντόν που είχα, έναντι 50 ευρώ για κάθε χάπι. Από εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι δεν θα ξαναπάρω τα φάρμακά μου. Προτιμώ να υποφέρω, να πονώ αλλά δεν θα τα ξαναπάρω. Κινδύνεψα να υποκύψω γιατί δεν είχα καθόλου πόρους. Το επίδομα της πρόνοιας, μου βγήκε μόλις πριν έναν μήνα. Υπήρξαν μέρες που δεν είχα ούτε ένα κομμάτι ψωμί να φάω. Υπήρξαν μέρες που ζαλίστηκα από τη πείνα. Υπήρξαν μέρες που λιποθύμησα δίπλα στο παγκάκι του πάρκου. Κι όμως ήμουν αποφασισμένη να μη λυγίσω. Ευτυχώς βρέθηκε ένας φιλάνθρωπος που άκουσε την ιστορία μου μέσα από τον ΣΚΑΪ και μου έκανε ένα έμβασμα με το οποίο κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου. Κι άλλοι άνθρωποι με 10 ή με 20 ευρώ με βοήθησαν και τους ευχαριστώ μέσα απ' τη καρδιά μου. Η Ελένη, με ταλαιπωρημένο σώμα και βασανισμένη ψυχή, άρχισε να μου απαριθμεί όλους όσοι τη βοήθησαν. Όλοι άνθρωποι από τους οποίους ποτέ δεν περίμενε να γυρίσουν τα μάτια τους και τη προσοχή τους επάνω της. Άνθρωποι που δεν την γνώριζαν αλλά ήσαν πρόθυμοι να της συμπαρασταθούν για να σταθεί ξανά στα πόδια της. Τα πόδια της που τελικά την πρόδωσαν γιατί σε κάθε βήμα της, οι πόνοι στα γόνατα την σφάζουν. Κι όμως μέχρι να συμβεί αυτό, και όλους τους προηγούμενους μήνες, η Ελένη καθάριζε μια πενταόροφη κλινική για 500 ευρώ το μήνα. Στη συνέχεια, ο δήμαρχος της Λούτσας, δέχθηκε να της παραχωρήσει άδεια για πάγκο λαϊκής αγοράς. Προηγήθηκε η επίσκεψή της στον αντιδήμαρχο Πρόνοιας της Αρτέμιδας (Λούτσας) ο οποίος αμέσως άνοιξε τη πόρτα της ανθρωπιάς και προσέφερε ακόμα και δωρεάν υπηρεσίες φυσιοθεραπείες στον άνθρωπο αυτό που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Αξιζε όμως να της δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία. Γιατί η Ελένη δεν γεννήθηκε εγκληματίας. Μια κακιά στιγμή ήταν και τη πλήρωσε πολύ ακριβά. Γι αυτό και μόλις αποφυλακίστηκε, βρήκε παρηγοριά σ' έναν άνθρωπο του Θεού που έγινε ο πνευματικό της και που της έδωσε σωστές συμβουλές και παρηγοριά. Με τη βοήθειά του και με τη βοήθεια ανθρώπων που πρώτη φορά τη συναντούσαν, κατάφερε η ίδια να οδηγήσει στον δρόμο της αποτοξίνωσης τον σύντροφό της. Έναν αλκοολικό που της ...φόρτωσαν οι συγγενείς της για να απαλλαγούν από τη παρουσία της। Τώρα η Ελένη βλέπει τον ήλιο και χαίρεται η ψυχή της. Τώρα πια μπορεί να κοιτάζει τον ουρανό και να ανασαίνει τον αέρα της ελευθερίας χωρίς να φοβάται, χωρίς να είναι μόνη. Γιατί εκεί που η Πολιτεία εμφανίστηκε εντελώς απούσα, εκεί βρέθηκαν οι απλοί Ανθρωποι. Με Αλφα ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ η ιστορία αυτή δεν τελειώνει εδώ. Διαβάστε τα σχόλια που αναρτήθηκαν στο blog της Λίνας και ακολούθως δείτε πως ζει σήμερα η Ελένη. http://www.skai.gr/master_story.php?id=85764 Tags: κείμενο, συνέντευξη, κοινωνία 28 σχόλια από σαυράκι Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:09 μμ πολύ συγκινητική ιστορια...αναρωτιέμαι τι είχε κάνει... από Γιωργος Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:10 μμ Καλησπερα Λινακι...μεγαλο θεμα... από Γιώτα Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:10 μμ Τελικά η ζωή έξω απ΄τα "κάγκελα" μπορεί να είναι και να γίνει πιο σκληρή, απο μέσα απ΄τη φυλακή!!! Είμαστε σκληροί, απλά δε φαινόμαστε... Φιλιά Λίνα από antonis meristoudis Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:17 μμ ολοι θα μπορουσαμε κατο απο της καταληλες συνθηκες να ειμαστε εγκλιματιες εσυ εγω ολοι ποτε δεν ξερεις από antonis meristoudis Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:20 μμ το προβλημα ειναι μετα την ποινη τη πρεπει να τους ενταξης στην κοινονια να πατησουν ξανα στα ποδια τους να αποκτησουν εργασια γιατι οσο και να μην μας αρεση η εργασια ειναι ευλογια απο πολες αποψης από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:24 μμ Σαυράκι μου ότι και αν είχε κάνει το πλήρωσε........ μετά τι γίνεται??? από anna tade Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:24 μμ αδελφός θεολόγος και...αξιωματικός!!! Μααααααααααααστα...μάαααααααααααααστα!!! Στυλοβάτες της ...κοινωνίας!!!! από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:26 μμ Αχ Γιώτα μου, έξω δυστυχώς είναι η ζούγκλα!!! Είμαστε οι κριτές των πάντων, λες και εμείς είμαστε αλάθητοι!!! Καλησπέρα σου!! από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:28 μμ Ναι Αντώνη, το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν ξέρει σε τι δεινή θέση θα βρεθεί! τώρα για το μετά.......σιγά μην ασχοληθούν οι ιθύνοντες μ'αυτά!!! άλλωστε πως θα συντηρείται το σύστημα?????? από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:29 μμ Αυτοί οι στυλοβάτες της κοινωνίας μας Αννιώ, σκοτώνουν τους κύκνους το βράδυ για να ντύνονται με τα φτερά τους την ημέρα!!!! από ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΣΧΟΣ Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:40 μμ Άναυδος...τι να πω...; καλησπερα θάνος από fanelaki alitiko Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 7:51 μμ Συγκλονιστικό. Ανοίγει δρόμους σκέψεις και βαθύτερου προβληματισμού! Η τελευτάια παραγραφος του κειμένου της εγγραφής λέει πολλά: "Τώρα η Ελένη βλέπει τον ήλιο και χαίρεται η ψυχή της. Τώρα πια μπορεί να κοιτάζει τον ουρανό και να ανασαίνει τον αέρα της ελευθερίας χωρίς να φοβάται, χωρίς να είναι μόνη. Γιατί εκεί που η Πολιτεία εμφανίστηκε εντελώς απούσα, εκεί βρέθηκαν οι απλοί Ανθρωποι. Με Αλφα ΚΕΦΑΛΑΙΟ" Καλησπέρα. από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 8:31 μμ Καλησπέρα Θάνο μου, τι να πούμε.............αυτή είναι η σκληρή πλευρά της ζωής!!! από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 8:33 μμ Ευτυχώς φανελάκι μου, ευτυχώς που υπάρχουν και κάτι μικρά φωτάκια μέσα στο σκοτάδι..............για να βρούνε κάποιοι συνάνθρωποί μας το δρόμο!! (νομίζω ότι αξίζει να το βάλεις στη Μυροβόλο) από Αναστασια Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 9:02 μμ Συγκλονιστική η ιστορία της Ελένης , Λίνα μου. Τους συγγενείς και φίλους δε θα τους κρίνω, αυτοί θα κριθούν και θα εισπράξουν τα ανάλογα......Η ζωή όμως, όπως κάποιες φορές σου δείχνει το χειρότερό της πρόσωπο , έτσι θα έρθει και η στιγμή που θα σε αποζημιώσει και για το καλό...όπως ακριβώς με την Ελένη, που μην υποκύπτοντας στην εύκολη λύση να βρει χρήματα,τελικά βρέθηκαν λύσεις ίσως απο εκεί που δε τις περίμενε.Τυχαίο; Όχι, θα πω. Καλή συνέχεια, Λίνα μου!!! Υ.Γ. Σε ευχαριστώ για τη προσφορά βοήθειας που μου έκανες.Άμα χρειαστώ δε θα διστάσω. από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 9:08 μμ Αναστασία μου, η Ελένη ισως.......τελικά στάθηκε τυχερή μέσα στην ατυχία της!!! πόσες άλλες ψυχούλες χάνονται καθημερινά???? και αυτό γιατί το κράτος-πρόνοια δεν υπάρχει δυστυχώς!!! Καλησπέρα!!! (θα χαρώ να βοηθήσω όποτε θες) από Τέρα Άμου Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 9:21 μμ Και να ήταν μονάχα αυτή η ιστορία. Αυτοί είναι οι πραγματικοί μαχητές της ζωής κι ας τους θυμούνται κάοπιοι μόνο τις μεγάλες εορτές για να ανεβούν τα ποσοστά τηλεθέασης. Όλα αγοράζονται πλεόν. Και η αξιοπρέπεια του ανθρώπου τσαλακώνεται ηδονικά από τους κατέχοντες θέση και μεγάλα αξιώματα. από LINA T. Πέμπτη, 26 Ιουνίου 2008 9:36 μμ Πόσο δίκιο έχεις Νίκο μου!!! Οι κατέχοντες ξέρουν μόνον να κατέχουν και να έχουν........ από Θ. Κοντζόγλου Δευτέρα, 11 Αυγούστου 2008 10:58 πμ Η συγγραφέας του κειμένου "Ελένη" είμαι. Καλημέρα σε όλους. Με εκπλήξατε, με εντυπωσιάσατε όλοι. Δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση και φυσικά δεν ήξερα γι αυτή την αναδημοσίευση. Δυστυχώς εμείς οι δημοσιογράφοι συναντούμε αρκετά τέτοια περιστατικά. Το θέμα ειναι να μπορούμε να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση έστω αυτών των μεμονομένων προβλημάτων και μετά με "οδηγό" μας αυτά να αντιδρούμε σ' ένα γενικότερο πλαίσιο ώστε να γίνουμε χώρα πρόνοιας και δικαιοσύνης. Σας ευχαριστώ Θεοδοσία Κοντζόγλου blogblog2@gmail.com από LINA T. Πέμπτη, 14 Αυγούστου 2008 6:34 μμ Ευχαριστώ πολύ κα Κοντζόγλου για την επίσκεψή σας και τα λόγια σας, ελπίζω να μην σας ενόχλησε η αναδημοσίευση του κειμένου σας! Αλλα τέτοια κείμενα είναι χρέος μας να τα διαδίδουμε....με την ελπίδα ότι μπορούμε να βάλουμε και μεις ένα λιθαράκι όσο μικρό και αν είναι! Σας ευχαριστώ και επιστρέφοντας από τις διακοπές, θα σας επισκεφτώ στο χώρο σας! Να'στε πάντα καλά να συνεχίσετε το υπέροχο έργο σας!!! από Θεοδοσία Κοντζόγλου Τρίτη, 17 Φεβρουαρίου 2009 10:49 μμ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΛΙΝΑ, ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗς ΛΙΝΑΣ Και βέβαια δεν με ενόχλησε η αναδημοσίευση του κειμένου. Αντίθετα μάλιστα είναι ξεχωριστή τιμή για μένα να αναδημοσιεύονται κείμενα/ρεπορτάζ μου πράγμα που βλέπω να γίνεται σχετικά συχνά με ιδιαίτερη χαρά. Το δυστύχημα είναι ότι ειδικά με την Ελένη, υπάρχει μια εξέλιξη που δεν μπορώ μόνη μου να τη διαχειριστώ. Και η ίδια εξακολουθεί να είναι΄έξω από τα "νερά" της. Βλέπετε ο Δήμος Λούτσας της παραχώρησε μία άδεια μικροπωλητού που όμως αφορά μη μόνιμη θέση. Έτσι θα έπρεπε η Ελένη, να έχει αυτοκίνητο να μεταφέρει τη πραμάτια της ή να κουβαλάει τα πάντα στη πλάτη της. Είναι όμως αυτό δυνατόν για μια γυναίκα 51 σήμερα ετών που έχει και μία παραφύσιν έδρα στη κοιλιακή χώρα; Αναδημοσιεύω κι εγώ με τη σειρά μου τα σχόλια των αναγνωστών της ιστοσελίδας σας. Και ελπίζω μαζί να βρούμε μια λύση ενώ να ξέρετε μας περιμένουν εκατοντάδες "Ελένες" αλλά και άνδρες που αποφυλακίζονται και βρίσκονται ξεκομμένοι από την οικογένεια και τελικά από τον "κοινωνικό" ιστό. Σας ευχαριστώ και πάλι Θεοδoσία Κοντζόγλου http// theocontzo2@gmail.com ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ: Σήμερα ή Ελένη εξακολουθεί να ζει με το επίδομα πρόνοιας που ούτε για τα τσιγάρα της δεν αρκούν. Γιατί καλή ειναι η ενέργεια του Δήμου Λούτσας, όμως τελικά η προσφορά της απεδείχθει δώρον άδωρο για την Ελένη καθώς με την αναπηρία της δεν είναι εφικτό να κουβαλάει την πραμάτια της. Αφήστε δε που δεν είχε ούτε ένα ευρώ για να αγοράσει εμπόρευμα. Προσπάθησε μάλιστα μέσω αγγελιών να νοικιάσει αυτή την άδεια αλλά δυστυχώς η τύχη την έριχνε μόνον πάνω σε απατεώνες. Αυτό που ίσως θα τη βοηθούσε πραγματικά να σταθεί στα πόδια της ώστε να μην εξαρτάται από την ελεημοσύνη των άλλων και να την φέρνει συχνά στη δύσκολη θέση υποχρέωσης έναντι τρίτων είναι ίσως μια άδεια ενός περιπτέρου κάπου εκεί στη Λούτσα που μένει ή στην ευρύτερη περιοχή. Ακόμα της χρειάζεται και ένα μικρό κεφάλαιο δύο-τριών χιλιάδων ευρώ για να μπορέσει να αγοράσειε εμπόρευμα. Αν κάποιος βλέπει αυτό το κείμενο και νομίζει ότι με νόμιμα μέσα μπορεί να βοηθήσει αυτή τη γυναίκα να ζήσει με αξιοπρέπεια το υπόλοιπο της ζωής της - που δεν είναι και μεγάλης διάρκειας δυστυχώς - τότε δεν έχει παρά να επικοινωνήσει μαζί μας ώστε να του δώσουμε τα στοιχεία της Ελένης. Δυστυχώς αυτή η χώρα δεν προβλέπει τίποτα για τους αποφυλακισθέντες. Το μόνο που μπορεί να τους εξασφαλίσει με απόλυτη σιγουριά είναι μια θέση ξανά στο παλιό τους κελί। Θεοδοσία Κοντζόγλου - δημοσιογράφος http//:: theocontzo2@gmail.com