Ψήφος στα 16: η νέα μεταπολίτευση

Του Θεόδωρου Κουτρούκη*


Η κρίση που διέρχεται τους τελευταίους μήνες το ελληνικό πολιτικό σύστημα, μετά την ανάδυση φαινομένων ευρείας διαφθοράς και την προσφυγή της χώρας σε διαδικασίες διεθνούς οικονομικού ελέγχου (στήριξη ΕΕ-ΔΝΤ), έχει δρομολογήσει μια συζήτηση για την αδήριτη αναγκαιότητα ανανέωσης του.
Η ανανέωση της δημοκρατίας μας θα χρειαζόταν την αναζωογονητική συνεισφορά του νεανικού εκλογικού σώματος, το οποίο συνήθως τηρεί παθητική στάση αποστασιοποίησης από τα κοινά.
Το τμήμα του πληθυσμού που ανήκει στις ηλικιακές κλάσεις των 16 και 17 χρόνων είναι άφθαρτο, δεν έχει μολυνθεί από άκαιρες κομματικές εξαρτήσεις, δεν έχει κατά κανόνα χρησιμοποιήσει πολιτικές μεσολαβήσεις προς το δημόσιο, Επιπλέον, οι νέοι αυτής της κατηγορίας διαθέτουν πολύ περισσότερες παραστάσεις και ερεθίσματα σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες λόγω του τηλεοπτικού πλουραλισμού και της επέλασης του Ίντερνετ.
Άλλωστε, μετά τα 15 οι νέοι μπορούν να νυμφευθούν, να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό, να εγκαταλείψουν το σχολείο, να υποστούν τις συνέπειες του ποινικού δικαίου κι επομένως δεν υπάρχει σοβαρός λόγος για να στερούνται της πρόσβασης στους μηχανισμούς πολιτικής συμμετοχής.

Σε άλλες χώρες οι νέοι διαθέτουν το δικαίωμα ψήφου στις γενικές εκλογές από τα 15 χρόνια (Ιράν), τα 16 (Βραζιλία, Κούβα, Νικαράγουα), τα 17 (Ινδονησία, Σουδάν). Την ίδια στιγμή ψήφο στις τοπικές εκλογές διαθέτουν οι νέοι στην Αυστρία, την Ολλανδία, τη Φλάνδρα, σε μερικές πολιτείες των ΗΠΑ.
Συγκεφαλαιώνοντας προτείνουμε την παραχώρηση του δικαιώματος ψήφου στα 16 χρόνια στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές από τον ερχόμενο Νοέμβριο. Στη συνέχεια το δικαίωμα αυτό για τους νέους μας θα μπορούσε να επεκταθεί πρώτα στις ευρωεκλογές και σε μια επόμενη φάση στις βουλευτικές εκλογές. Τέλος, το ζήτημα της συμμετοχής των νέων σε ενδεχόμενα δημοψηφίσματα εθνικής εμβέλειας (που άλλωστε σπάνια προκηρύσσονται στη χώρα μας) θα πρέπει ενδεχομένως να τύχει περαιτέρω μελέτης και συζήτησης.

Με αυτό τον τρόπο το πολιτικό σύστημα πιθανώς θα βοηθηθεί στην υπέρβαση των παθογενειών του, οι οποίες θα απαιτούσαν μια νέα μεταπολίτευση.

*  Ο Θεόδωρος Κουτρούκης είναι Επίκουρος καθηγητής Οικονομικής των Ανθρωπίνων Πόρων στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και Μεσολαβητής Διαιτητής ΟΜΕΔ

Ελληνικός Νηογνώμονας Α.Ε. (Ε.Ν.) Τέρμα η αναγνώριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Μόνον 23 πλοία βρίσκονται στην κλάση του Ελληνικού Νηογνώμονα σήμερα
και 3.500 σκάφη αναψυχής

Επιβεβαιώνοντας πλήρως τις πληροφορίες του nextok το Αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος εξέδωσε ανακοίνωση υπενθυμίζοντας τις τελευταίες διαδοχικές παρατάσεις "ζωής" που έλαβε ο Ελληνικός Νηογνώμονας σε σχέση με την επιθεώρηση κοινοτικών πλοίων και την έκδοση πιστοποιητικών αξιοπλοΐας. 

ΣΤο μεταξύ πληροφορίες αναφέρουν ότι η διακοπή της δυνατότητας έκδοσης πιστοποιητικών από τον Ε.Ν., δεν επηρεάζει παρά μόνον 23 πλοία τα οποία εξακολουθούν να παραμένουν στην κλάση του.  Για πρώτη φορά όμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αφαιρεί από τον ιδιωτικοποιημένο Οργανισμό τη δυνατότητα έκδοσης πιστοποιητικών, ακόμα και για τα σκάφης αναψυχής με κοινοτική σημαία.  Το γεγονός αυτό αποτέλεσε δυνατό κτύπημα για το διοικητικό συμβούλιο ενώ περίπου 80 εργαζόμενοι διοικητικοί υπάλληλοι και επιθεωρητές που απασχολούνται στην επιχείρηση, άρχισαν να προβληματίζονται για τις δυσμενείς συνθήκες που διαμορφώνονται στον Οργανισμό.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση:  Σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις για τον Ελληνικό Νηογνώμονα ανακοινώνονται τα ακόλουθα:
Κατόπιν αιτήματος της Ελληνικής Αρχής η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χορήγησε με απόφασή της, κατ’ αρχήν στις 22.04.1998, περιορισμένη αναγνώριση στον Ε.Ν. για την παροχή υπηρεσιών επιθεώρησης και έκδοσης πιστοποιητικών των πλοίων διάρκειας τριών (3) ετών, τα αποτελέσματα της οποίας περιορίζονταν στην Ελλάδα.

Μετά την λήξη της ανωτέρω αναγνώρισης και νέας αίτησης της Ελληνικής Αρχής χορηγήθηκε νέα περιορισμένη αναγνώριση για δεύτερη περίοδο τριών (03) ετών από την 13.12.2001.

Η αναγνώριση του Οργανισμού παρατάθηκε εκ νέου με Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την 03.08.2005 για τρίτη περίοδο, τριών (3) ετών. Τα αποτελέσματα της εν λόγω Απόφασης περιορίζονταν στην Ελλάδα και την Κύπρο, ενώ κατόπιν αίτησης της Μάλτας η αναγνώριση επεκτάθηκε και στην Μάλτα το 2006.

Η εν λόγω περιορισμένη αναγνώριση του Ελληνικού Νηογνώμονα έληξε την 03/08/2008. Κατόπιν σχετικής απόφασης της Επιτροπής COSS (23/02/2009), εγκρίθηκε η αριθμ.: Ε(2009) 2130/30.03.2009 Απόφαση της Ε. Επιτροπής για την παράταση της αναγνώρισης του Ε.Ν. επί 17μηνο, σύμφωνα με τους όρους που περιγράφονται στο Παράρτημα αυτής, η οποία έληξε την 30.08.2010.

Στα πλαίσια της ισχύουσας νομοθεσίας και της κοινοτικής αναγνώρισης συνάφθηκε η από 15.03.2004 διμερής συμφωνία μεταξύ της Ελληνικής Αρχής και του ΕΝ για την παροχή υπηρεσιών επιθεώρησης και πιστοποίησης των υπό Ελληνική σημαία πλοίων.

Κατόπιν ολοκλήρωσης των ελέγχων του Ελληνικού Νηογνώμονα (Ε.Ν.) από την αρμόδια Κοινοτική Υπηρεσία (EMSA) και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την 10.08.2010 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωστοποίησε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού 391/2009/ΕΚ δεν δύναται να προβεί σε παράταση αναγνώρισης του Ε.Ν.

Κατόπιν αυτών, οι Υπηρεσίες του Υπουργείου με γνώμονα την εξασφάλιση του καλύτερου δυνατού επιπέδου ασφάλειας των υπό Ελληνική σημαία πλοίων και την χορήγηση δυνατότητας μεταβατικής περιόδου στις ναυτιλιακές εταιρείες, εξέδωσαν σχετική εγκύκλιο (Α.Π.4124.1/22/2010/27-08-2010), σύμφωνα με την οποία:

• Πιστοποιητικά κλάσης και κυβερνητικής πιστοποίησης που εκδόθηκαν ή θεωρήθηκαν μέχρι την 30.08.2010 εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την ημερομηνία λήξης αυτών ή την ημερομηνία θεώρησής τους και πάντως όχι αργότερα από την 28.02.2011.

• Σε περιπτώσεις βλάβης/ ζημιάς πλοίου ο ΕΝ δύναται να διενεργεί τις αναγκαίες επιθεωρήσεις και να εκδίδει τα προβλεπόμενα βεβαιωτικά μόνο υπό την επίβλεψη της Ελληνικής Αρχής.

• Μετά τις 30/8/2010 ο Οργανισμός δεν έχει το δικαίωμα να εκδίδει νέα πιστοποιητικά πλοίων, σύμφωνα με την εθνική, διεθνή και κοινοτική νομοθεσία.

Σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, τα εν λόγω μέτρα έχουν προσωρινό χαρακτήρα μέχρι τη λήψη οριστικής απόφασης από την Ε. Επιτροπή επί του αιτήματος χορήγησης αναγνώρισης στον Οργανισμό.

Υπενθυμίζεται ότι η αρμόδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένεται να συνέλθει στις 14 Σεπτεμβρίου 2010.  Πάντως πηγές από τον Ε.Ν., υποστηρίζουν ότι δεν θα συνεδριάσει η Επιτροπή και ότι ο Ε.Ν. θα πετύχει νέα παράταση τουλάχιστον έξι μηνών.  Η απορία όλων βέβαια είναι, τι θα επιτύχουν οι υπεύθυνοι του Οργανισμού μέσα σε έξι μήνες, απ όσα απέτυχαν μέσα στα τελευταία 12 χρόνια στη διάρκεια των οποίων ο Ελληνικός Νηογνώμονας δεχόταν "καρδιοτονωτικές" ενέσεις!

Ψεύτικες λύσεις

Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη*

Το κράτος έχει ανάγκη από αναδιοργάνωση. Η μη πληρωμή υποχρεώσεων και η μείωση μισθών είναι προσωρινή και ψεύτικη λύση για τη μείωση του ελλείμματος. Για να υπάρξουν μόνιμα οφέλη πρέπει να γίνει οργάνωση του δημόσιου τομέα από την αρχή. Αυτή την οργάνωση δεν μπορούν να την κάνουν πολιτικοί, που βέβαια τη θεωρούν αναγκαία αφού έχουν υποσχεθεί επανίδρυση. Πρέπει να έρθουν ειδικοί που θα δημιουργήσουν διαγράμματα ροής, θα καταγράψουν τα τωρινά βήματα, θα απλοποιήσουν διαδικασίες, θα καταργήσουν γραφειοκρατικές περιττές διατυπώσεις, θα μετρήσουν βάσει διεθνών προκαθορισμένων χρόνων αντικειμενικά την ποσότητα και την ποιότητα εργασίας καθώς και την παραγωγικότητα, θα ξαναμοιράσουν αρμοδιότητες, θα μετακινήσουν υπαλλήλους και θα σουλουπώσουν τον δημόσιο τομέα, δημιουργώντας τις απαραίτητες οικονομίες κλίμακας και περιορίζοντας παράλληλα αισθητά το κόστος λειτουργίας του. Βάσει παρόμοιας παρελθούσης εμπειρίας μου η εξοικονόμηση θα ανέλθει σε 30-50% χωρίς απολύσεις. Δυστυχώς η Κυβέρνηση δεν προχωρεί στις απαραίτητες αλλαγές, δεν δίνει αναπτυξιακή προοπτική στην οικονομία, δε συλλαμβάνει τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή, δεν εμπιστεύεται τις ελληνικές εταιρείες και το μόνο που πετυχαίνει είναι εξάρθρωση της μεσαίας τάξης. Η τάξη αυτή αγωνιά για το μέλλον της και το ίδιο πράττει αυτήν την περίοδο όποιος είναι εργαζόμενος ή έχει μία μικρή ή μεγάλη επιχείρηση της οποίας τα έξοδα είναι σταθερά, ενώ ο τζίρος καταρρέει. Όμως δεν αγωνιούν οι πολιτικοί. Ο αριθμός των βουλευτών δε μειώθηκε και τα προνόμιά τους παραμένουν υψηλά. Όποιος αγωνιά και αναζητά τρόπους να παράξει έργο ή/και να κρατήσει την επιχείρησή του σήμερα, βρίσκεται στο γραφείο του, όχι σε διακοπές. Όμως και η Τρόικα, «εάν έχει καλούς σκοπούς», θα πρέπει να πιέσει προκειμένου να γίνει αναδιοργάνωση στο δημόσιο τομέα άμεσα. Δεν μπορεί να μη βλέπει ότι μία μείωση μισθών και συντάξεων και μία αναβολή πληρωμών λύνει ψεύτικα το πρόβλημα. Πρέπει να απαιτήσει την αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα. Πρέπει επιπλέον και η Κυβέρνηση που ακολουθεί πιστά τις οδηγίες της τρόικας να ιεραρχήσει τις προτεραιότητές της. Θέλει για παράδειγμα οι ελληνικές τράπεζες να γίνουν θυγατρικές τραπεζών του εξωτερικού; Αν αυτό θέλει τότε ακολουθεί σωστή πολιτική. Αν όμως τις θέλει στα χέρια Ελλήνων, θα πρέπει να δει ποιους θα προσλάβει για να τις αξιολογήσουν και ποιοι επιχειρηματίες έχουν την οικονομική επιφάνεια να τις στηρίξουν, έναντι των καραδοκούντων ξένων. Αυτούς όμως, όπως π.χ. τους πλοιοκτήτες, αντί να τους στηρίζει τους πολεμά… Οι λόγοι άραγε είναι επικοινωνιακοί ή έχουν σκοπιμότητα; Δεν γίνεται αντιληπτό ότι τα κεφάλαια μεταφέρονται στην Ε.Ε. πιο εύκολα από τα πλοία;

* Ο Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος της ΣΜΕΧΑ & της NUNTIUS ΑΧΕΠΕΥ, μέλος ΔΣ ΕΒΕΑ

Με θαλασσινούς χαιρετισμούς

Exantas

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΝΗΟΓΝΩΜΟΝΑΣ: ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ

Λουκέτο... βάζει από σήμερα η Ευρώπη στον Ε.Ν.

Τίτλοι τέλους… πέφτουν σήμερα για τον Ελληνικό Νηογνώμονα. Ο οργανισμός που ιδρύθηκε το 1919 βυθίστηκε ολοκληρωτικά μετά τη φουρτούνα στην οποία περιέπεσε από το 1990 όταν επί κυβέρνησης Μητσοτάκη πέρασε από το κράτος σε ιδιωτικά χέρια και μάλιστα σε χέρια ανθρώπων που μέχρι τότε τον υπηρετούσαν από διευθυντικές θέσεις και θέσεις μελών του διοικητικού συμβουλίου.
Σημειώνεται ότι η διοίκηση του Οργανισμού δέχθηκε κατ’ επανάληψη παρατηρήσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Θαλάσσιας Ασφάλειας (EMSA). Στις 30 Μαρτίου 2009 δόθηκε η τελευταία 17μηνη παράταση ζωής στον Ελληνικό Νηογνώμονα προκειμένου να βελτιώσει τις υποδομές και την απόδοσή του στα θέματα μηχανογράφησης, εκπαίδευσης και κανονισμών. (Σ.σ. Στην πραγματικότητα η παράταση είχε δοθεί προκειμένου τα πλοία κοινοτικών νηολογίων που βρίσκονταν στην κλάση του Ε.Ν. να μεταπηδήσουν ομαλά σε άλλους νηογνώμονες).

Σύμφωνα με πληροφορίες, στις επιθεωρήσεις που υποβλήθηκε ο Ε.Ν., μέσα στο 17μηνο, διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρξε ικανοποιητική εξέλιξη και έτσι σήμερα 31 Αυγούστου 2010 τερματίζεται η δυνατότητα του να εκδίδει πιστοποιητικά για τα Ελληνικά πλοία αλλά φυσικά και για τα πλοία που είναι εγγεγραμμένα στα κοινοτικά νηολόγια. Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρει την εμπιστοσύνη της στον Ελληνικό Νηογνώμονα.

Τι σημαίνει αυτό για τα πλοία που μέχρι σήμερα βρίσκονταν στην κλάση του Ελληνικού Νηογνώμονα;

Αναγκαστικά θα πρέπει οι πλοιοκτήτριες εταιρίες πλοίων, των οποίων τα πιστοποιητικά λήγουν από σήμερα, να αναζητήσουν άλλους νηογνώμονες προκειμένου τα πλοία τους να έχουν πιστοποιητικά για να τους επιτραπεί ο απόπλους και η εκτέλεση ναύλων (για τα εμπορικά πλοία) και δρομολογίων για τα επιβατηγά.

Αν και δεν υπάρχουν ακόμη ακριβή στοιχεία, ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν ότι σήμερα, πολύ λίγα Ελληνικά πλοία παρέμειναν στην κλάση του Ελληνικού Νηογνώμονα, καθώς οι εταιρίες είχαν διαβλέψει ότι η διοίκηση του Οργανισμού βρισκόταν σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, δεδομένου ότι μεγάλος αριθμός επιθεωρητών είχαν παραιτηθεί και βρήκαν εργασιακή στέγη σε άλλους νηογνώμονες. Να σημειωθεί ότι ή διοίκηση κατά τα τελευταία 15 χρόνια, απέλυσε μερικούς επιθεωρητές που ύψωσαν ανάστημα και αρνήθηκαν να παρέχουν τηλεγραφικώς τις υπηρεσίες τους σε ορισμένες εταιρίες.

Σε επιστολή που έλαβε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, επισημαίνονται μεταξύ άλλων ότι:

α) Πιστοποιητικά κλάσης και κυβερνητικής πιστοποίησης που θα εκδοθούν ή θεωρηθούν ή παραταθούν στις 31.08.2010 και αργότερα δεν θα γίνονται δεκτά.
β) Τα πιστοποιητικά κλάσης και κυβερνητικής πιστοποίησης που εκδόθηκαν ή θεωρήθηκαν μέχρι 30.08.2010 εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι την ημερομηνία λήξης ή θεώρησής τους και πάντως όχι αργότερα από την 28.02.2011.

γ.  Σε περίπτωση ζημιάς ή βλάβης πλοίου της παρ.2 της παρούσης ο Ελληνικός Νηογνώμονας μπορεί να βεβαιώνει τη διατήρηση κλάσης και τη συνέχιση ισχύος των πιστοποιητικών αξιοπλοΐας που έχει εκδώσει για το χρονικό διάστημα της παραγράφου 3 (β) υπό την άμεση εποπτεία του Κλάδου Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων.

Συναγερμός... στα Λιμεναρχεία

Με αφορμή την επιστολή αυτή, σχετικό έγγραφο εστάλη στον Ελληνικό Νηογνώμονα από το Αρχηγείο του Λιμενικού Σώματος με την εντολή να ενημερώσει σχετικά τους πελάτες του, ενώ ανάλογο έγγραφο εστάλη και στις Λιμενικές Αρχές προκειμένου να φροντίσουν ώστε κανένα πλέον πιστοποιητικό να μην εκδίδει από σήμερα ο Ελληνικός Νηογνώμονας.
Παράλληλα, οι Περιφερειακές Διοικήσεις του Λιμενικού Σώματος, έλαβαν εντολή ώστε από σήμερα τα Τοπικά Κλιμάκια Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων, να εποπτεύουν την εφαρμογή της απόφασης που ελήφθη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ώστε να αποφευχθούν κατά το δυνατόν καθυστερήσεις στα δρομολόγια των επιβατηγών πλοίων».

Αξίζει να σημειωθεί ότι με την τελευταία της απόφαση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη Θαλάσσια Ασφάλεια, αφαίρεσε από τον Ελληνικό Νηογνώμονα ακόμα και τη δυνατότητα να επιθεωρεί και να εκδίδει πιστοποιητικά στα σκάφη αναψυχής, δημιουργώντας έτσι προβλήματα σε περίπου από 3,500 γιότ.
Η αρμόδια επιτροπή (EMSA) πρόκειται να συνεδριάσει στις 14 Σεπτεμβρίου, προκειμένου να αποφασίσει το οριστικό λουκέτο στον Ελληνικό Νηογνώμονα.

Άγνωστο είναι μέχρι αυτή τη στιγμή, πόσα πλοία της ακτοπλοΐας επηρεάζονται. Σίγουρα ο αριθμός δεν είναι ανησυχητικός δεδομένου ότι στην πλειοψηφία τους οι ακτοπλοϊκές εταιρίες έλαβαν έγκαιρα τα μέτρα τους για να αποφύγουν ένα σοκ της τελευταίας στιγμής. Σε κάθε περίπτωση υπενθυμίζεται ότι εάν υπάρχουν πλοία που βρίσκονταν στην κλάση του Ελληνικού Νηογνώμονα τα οποία ανανέωσαν τα πιστοποιητικά τους ακόμα και χθες 30 Αυγούστου, τότε αυτά έχουν περιθώριο να αναζητήσουν νέο νηογνώμονα έως και τις 28 Φεβρουαρίου 2011. Φυσικά κάθε μεταπήδηση σε άλλον νηογνώμονα, συνεπάγεται μια σημαντική οικονομική επιβάρυνση για κάθε πλοιοκτήτη.

Να σημειωθεί ότι ο Ελληνικός Νηογνώμονας είχε τεθεί υπό αμφισβήτηση από την Ε.Ε., εξαιτίας των ναυαγίων και άλλων ναυτικών ατυχημάτων που σημειώθηκαν και αφορούσαν πλοία που βρίσκονταν στην κλάση του. Μάλιστα, μνημονεύονται οι περιπτώσεις των πλοίων «IRON ANTONIS», το οποίο βυθίστηκε αύτανδρο στις 3 Σεπτεμβρίου 1994 (μόλις 5 ημέρες μετά τον απόπλου του και δύο μήνες μετά την έκδοση των πιστοποιητικών του), «ΔΥΣΤΟΣ», αλλά και «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ» που έφεραν πιστοποιητικά του Ελληνικού Νηογνώμονα.

-=-=-=-=-=-=

Σχόλιο:

…KAI δεν είναι μόνον αυτά τα «ανομήματα» του έκπτωτου πλέον «ΚΤΕΟ» των πλοίων. Σειρά από άλλες υποθέσεις θα δουν σύντομα το φως της δημοσιότητας για τις οποίες έχει γνώση το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη αλλά περιέργως σωπαίνει αντί να κινητοποιήσει την εισαγγελία και να οδηγηθούν στην δικαιοσύνη όσοι εκμεταλλεύτηκαν θέσεις και καταστάσεις για παράνομο πλουτισμό. Όσο για εκείνους που στέκονται αρωγοί στον Ε.Ν. καταδικάζοντας τους «απέναντι» και κατηγορώντας τους ως «πράκτορες των ξένων νηογνωμόνων» ένα έχουμε να συμπληρώσουμε: Ας μην υπήρχαν οι «απέναντι» και θα βλέπαμε πόσα ακόμα ορφανά θα έκαναν επισκέψεις σε τάφους και κενοτάφια εντός και εκτός Ελλάδας!

Ο αγώνας επιβίωσης της δεινοπαθούσης Ακτοπλοΐας,

(Μία εκ των έσω επιγραμματική προσέγγιση) Καμποτάζ ή... σαμποτάζ; Δύο λέξεις που, στην ακτοπλοϊα, δε συμβαδίζουν μόνο στην ορθρογραφία αλλά και στο νόημα. Το καμποτάζ που υπήρχε μέχρι και πριν λίγα χρόνια στην ακτοπλοϊα (στην Κρουαζιέρα συνεχίζεται άσχετα με βαρύγδουπα νομοσχεδία που την απελευθερώνουν αλά-ελληνικά) ήταν στην ουσία ο προστατευτισμός και η παρεμβατικότητα του Κράτους στο πως, με τι, πότε και γιατί μία εταιρεία θα δρομολογήσει ένα πλοίο σε μία γραμμή μεταξύ λιμένων της εσωτερικής ελληνικής επικράτειας. Τω καιρώ εκείνω, θα ‘πρεπε να προβλέψει o ενδιαφερόμενος και άλλα σχετιζόμενα «έξοδα» από ‘δω κι από ‘κει με τις, τότε, άδειες σκοπιμότητας. Με απλά λόγια, ήταν μία κλασική περίπτωση στρέβλωσης του ανταγωνισμού και των συνθηκών δραστηριοποίησης του ζωτικότερου μεταφορικού κλάδου της χώρας μας. Αυτά μέχρι πριν λίγα χρόνια, όπου με το καμποτάζ, σαμποταριζόταν στην ουσία η ανταγωνιστικότητα άρα και ο εκσυγχρονισμός των πλοίων άρα και η ανανέωση του στόλου, γεγονός που τελικά καθήλωσε και αυτοπαγίδεψε τις εταιρείες εκείνες που μεσουρανούσαν τότε και είχαν μάθει να δρομολογούν πλοία σύμφωνα με παλαιές μεθόδους και παλαιές αντιλήψεις περί εμπορικής πολιτικής, μένοντας πίσω από τις εξελίξεις χωρίς να καταφέρουν να αντιμετωπήσουν και να προσαρμοστούν στις προκλήσεις και σήμερα τα πλοία τους κείτωνται και βοούν εντός κεντρικών λιμένων. Η «απελευθέρωση» της ακτοπλοϊας όμως δεν ήταν και ακριβώς αποτέλεσμα προγραμματισμένης πολιτικής βούλησης και ναυτικής διορατικότητας (όπως θα έπρεπε να ήταν στην χώρα που γέννησε και την πολιτική και τη ναυτιλία) αλλά μία βεβιασμένη και εξωθημένη ενέργεια που ακολούθησε το τραγικό ατύχημα του «Εξπρές Σαμίνα». Αλλά και η λεγόμενη απελευθέρωση δεν σήμαινε φυσικά την απεμπλοκή ενός Κράτους που με περιλαίμιο και μαστίγιο συνεχίζει να κρατά δέσμιες τις εταιρείες στο ρόλο ενός βολικού κρατικού φοροεισπράκτορα ώστε να μπορεί να καλύπτει μαύρες τρύπες από φανταστικές «υπέρ τρίτων» χρεώσεις που δεν ανταποκρίνονται και δεν αξιοποιούνται στην πραγματικότητα. Άλλωστε, αν αξιοποιούνταν σωστά όλες αυτές οι υπέρογκες εισπράξεις για «σχετιζόμενες» με τη ακτοπολοϊα επενδύσεις, τουλάχιστον θα είχαν λυθεί εδώ και χρόνια όλα τα προβλήματα υποδομής στα νησιά ώστε να μη χρειάζεται οι ήρωες καπετάνιοι μας να παριστάνουν τους καταδρομείς για αποβάσεις, συγνώμη αποβιβάσεις, όχι σε λιμάνια αλλά εκτεταμένους αρσανάδες, όσο κι αν με την τριβή αυτή έχουν γίνει οι καλύτεροι στον κόσμο, σαν άλλοι Ικάροι. Πέρα από κάποιες παλινδρομήσεις σχετικά με τα όρια ηλικίας των πλοίων και τις «προδιαγραφές» τους, το μόνο που απελευθερώθηκε, θεωρητικά, είναι το να μπορεί να φέρει κοινοτική σημαία ένα πλοίο που θα θελήσει να εξυπηρετήσει εσωτερικούς προορισμούς. Τι άραγε να σημαίνει κάτι τέτοιο στην πράξη; Απλά ότι τη θέση του καμποτάζ πήρε το «σαμποτάζ» σε πλοία με κοινοτική Σημαία τα οποία, νόμιμα πλέον, μπορεί να έχουν και κάποια πλεονεκτήματα έναντι της Ελληνικής, π.χ. η Ιταλία επιδοτεί τις ασφαλιστικές εισφορές του πληρώματος των πλοίων με Ιταλική Σημαία, απαιτεί λιγότερη συνολικά σύνθεση πληρώματος (εννοείται πάντα πάνω από το ελάχιστο πλήρωμα ασφαλείας απλά χωρίς περισσευούμενους «τακτοποιημένους» από Σωματεία...), ενώ διατηρεί πολύ αυστηρούς ελέγκτικούς μηχανισμούς. Οπότε, ναι μεν μπορεί ένα πλοίο να φέρει μία κοινοτική Σημαία με τα ενδεχόμενα οφέλη της, αλλά θα αντιμετωπίσει στην πράξη εμπόδια από πολλές «πάντες», (βλ. Καλλίστη Φέρρις), ώστε να μη μπορέσει να αντιπροσφέρει επί μακρόν τα οφέλη σε ανάλογες υπηρεσίες στην αγορά, όπως φθηνότερο εισιτήριο, και να αποκτήσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Εκτός της νομοθετικής στρέβλωσης, της παρεμβατικότητας ή παραβατικότητας του Κράτους (διότι μέλλει να δούμε και τις τελικές απόψεις της Ε.Ε. για μία σωρεία από θέματα) πρόσφατα καταδείχτηκε, με πολύ καθυστέρηση, ένα καίριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν κυρίως στον Πειραιά, τα τελευταία χρόνια, οι Ακτοπλοϊκές Εταιρείες. Παρόλο που δεν είμαι εγώ αυτός που θα προσπαθήσει να «αγιοποίησει» την πλευρά κάποιων ακτοπλόων, αναφέρομαι εδώ σε εκπροσώπους των συμφερόντων των ναυτεργατών που για ιδιοτελείς και μικρόψυχους στην πραγματικότητα λόγους, σαμποτάρουν την ομαλή λειτουργία των πλοίων, αναβιώνοντας παλαιές πρακτικές ανενόχλητου τραμπουκισμού, δημιουργώντας έτσι αλυσιδωτές συνέπειες στις θαλάσσιες συγκοινωνίες οι οποίες όταν κορυφώνονται έχουν σαν πρώτα θύματα τους ίδιους τους ναυτεργάτες για τους οποίους υποτίθεται κάνουν τις κινητοποιήσεις (!). Διότι, ενώ τα ταμειακά προβλήματα μαζί με τις οικονομικές συγκυρίες, το αναξιόπιστο και στρεβλό σύστημα των κρατικών επιχορηγήσεων, η ασύστολη γραφειοκρατία για την δρομολόγηση ενός πλοίου και οι πρακτικές του ολιγοπωλείου κάποιων μεγαλο-προμηθευτών (που μπορεί να ζήλεψαν το γάλα), είναι αντιμετωπίσημα από την επιχειρηματικότητα των ακτοπλοϊκών εταιρειών, υπάρχει και μεσουρανεί ένα άλλο μείζον πρόβλημα που λειτουργεί ως ταφόπλακα, λόγω μίας εξόφθαλμης απραξίας και ανοχής. “ΠΑΝΕ”… Οι προσπάθειες μία χούφτας εκπροσώπων κάνα-δυο σωματείων (όχι συνολικά της ΠΝΟ), οι οποίοι απαξιώνουν τον Συνδικαλισμό και τον αντικαθιστούν με τραμπουκισμό και κλακαδόρους που «ΠΑΝΕ» στα λιμάνια χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει πλώρη, πρύμνη, καμποτάζ κτλ. αλλά καταλαμβάνουν παράνομα καταπέλτες προκαλώντας παρακώλυση συγκοινωνιών και προβλήματα σε χιλιάδες επιβάτες, προσπαθώντας να επιβληθούν στις εταιρείες αφού επιβάλλονται πρώτα σε ναυτικούς των σωματείων τους (των οποίων το συμφέρον υποτίθεται ότι εκπροσωπούν και προασπίζουν), σε ναυτικούς που ανήκουν και στα άλλα σωματεία που δεν εκπροσωπούν αυτοί, (μπορεί ο εκπρόσωπος των λαδάδων να απειλεί και να εκβιάζει ακόμα και τον πλοίαρχο), προσπαθώντας να επιβληθούν και στα άλλα Σωματεία που ανήκουν στην ΠΝΟ όταν εκείνοι «τολμούν να μην πηγαίνουν με τα νερά τους», εκφοβίζοντας και απειλώντας ακόμα Λιμενικές και Πολιτικές Αρχές οι οποίες «ψαρώνουν» και έτσι απαστράπτουν δια της απουσίας τους ακόμα και όταν η Εισαγγελική Αρχή κηρύττει παράνομες, καταχρηστικές και ποινικά κολάσιμες τέτοιου είδους ενέργειες και παρακαλεί για την εφαρμογή των νόμων(!) καθότι κανείς στο λιμάνι δεν ενδιαφέρεται να γίνει κάτι τέτοιο! Τι προβλέπει, άραγε, η περιβόητη χάρτα για τα δικαιώματα του επιβάτη στην περίπτωση που ένα πλοίο δεν πραγματοποιήσει το ταξίδι του εξαιτίας της μη εφαρμογής των νόμων από το αρμόδιο Υπουργείο (ΥΕΝ, ΥΕΝΑΝΠ, ΥΠΟΙΑΝ, ΥΠΡΟΠΟ ή όπως αλλιώς), όταν οι επιβάτες δεν μπορούν καν να επιβιβαστούν χωρίς την άδεια, όχι του οικείου Λιμενάρχη αλλά του οικείου... εργατοπατέρα που δρα ανενόχλητος για το τέταρτο της δημοσιότητας και της «παλληκαροσύνης» του στο Κόμμα ώστε να μπορέσει να είναι υποψήφιος σε επερχόμενες εκλογές με τις ευλογίες του ΚΚΕ; Στις μέρες μας, προβλέπει την αποζημίωση των επιβατών από ένα άλλο Υπουργείο εκείνο του Πολιτισμού(?!). Γιατί, στις αρχές του Καλοκαιριού ο Υπουργός Πολιτισμού έσπευσε να μιλήσει για αποζημιώσεις στους ταλαιπωρημένους επιβάτες εξαιτίας της αποτυχίας κάποιου Υπουργού να προστατέψει τον πολίτη-ταξιδιώτη φέρνοντας την τάξη στο λιμάνι, και της απουσίας μιάς άλλης Υπουργού που έλειπε ταξίδι και δεν μάθαινε τα νέα. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, χωρίς γενναία πολιτική βούληση για εξομάλυνση και εξορθολογισμό του νομικού και επιχειρηματικού πλαισίου της Ακτοπλοΐας, καλούνται οι Εταιρείες να επιβιώσουν, να αναπτυχθούν, να εφαρμόζουν «μονόπαντα» τους νόμους αλλά και τις μακροχρόνιες επενδύσεις τους, αντιμετωπίζοντας όλες τις παραπάνω μόνιμες αντιξοότητες πέραν των έκτακτων μεταβλητών που βγαίνουν στην πορεία, (π.χ. επιδοτούμενο μεταφορικό έργο που δεν πληρώνεται ενώ δεσμεύονται πλοία να εκτελούν γραμμές επί μήνες και επιβαρύνεται το ταμειακό τους πρόβλημα, ξαφνική μείωση των επιδοτήσεων και αλλαγή των προϋποθέσεων γι’ αυτές κτλ.) και να επιτελέσουν το κρισιμότερο μεταφορικό και κοινωνικό έργο στην Χώρα. Έργο το οποίο μάλιστα επαφύεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία με το Ελληνικό Κράτος να μην διευκολύνει αλλά να βάζει και προσκόμματα αφού δεν ήταν ποτέ ικανό, και δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, να διαχειριστεί μόνο του τις Ακτοπλοϊκές μεταφορές από της συστάσεως του, (βλ. Κων/νου Παπαθανασόπουλου «Εταιρεία Ελληνικής Ατμοπλοΐας 1855-1872, Τα αδιέξοδα του Προστατευτισμού», Μελέτες Οικονομικής Ιστορίας, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1988, βλ. «Ελληνική Ακτοπλοΐα Α.Ε.», βλ. «ΟΣΕ», βλ. πρώην «Ολυμπιακή», βλ....) Η Ακτοπλοΐα είναι από τη φύση της η ομορφότερη ενασχόληση, επαγγελματικά ή όχι, για όλους τους εμπλεκομένους αλλά κατακρατείται δέσμια από τα νύχια και από τα δόντια κάποιων ανίκανων και κάποιων πονηρών. Ας όψομεν τον Σεπτέμβρην για τα περαιτέρω. Στην Ικαρία λέμε «’α δείξει»… Γιώργος Γ. Σπανός, Σύμβουλος Ναυτιλιακών Επιχειρήσεων